Το προχτεσινό μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο Σύνταγμα και η πορεία αγώνα των 220 χιλιομέτρων που διοργάνωσε ο Δήμος Πάτρας για το ζήτημα της ανεργίας, βρήκαν - όπως αναμενόταν - περιορισμένη προβολή από τον Τύπο. Ο τρόπος που η μεγάλη πλειοψηφία των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ αντιμετώπισε αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία, ήταν αντιστρόφως ανάλογος με την απήχηση που είχε απ' όπου περνούσε, με τις δυνάμεις που κινητοποίησε, με τα συναισθήματα που προκάλεσε σε όσους συμμετείχαν και την παρακολούθησαν. Κορύφωση όλων αυτών ήταν η μαζική συγκέντρωση το απόγευμα της Κυριακής στο Σύνταγμα. Απ' όσα γράφτηκαν (και κυρίως δεν γράφτηκαν...) γι' αυτό το συλλαλητήριο της υποδοχής, σχολιάζουμε το δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών», η οποία είδε «(μισο)γεμάτη» την πλατεία Συντάγματος και «(σχετικά) μαζική» την κινητοποίηση (sic). Φαίνεται πως η εφημερίδα εγκαινιάζει ένα καινούργιο τρόπο να απευθύνεται στους αναγνώστες της: Εκτός παρενθέσεων παρουσιάζει την εικόνα που καταγράφουν οι συντάκτες της και εντός παρενθέσεων βάζει τις «διορθώσεις» που κάνουν τα στελέχη της εφημερίδας, για να φέρουν την πραγματικότητα στα μέτρα της προπαγάνδας και της πολιτικής που υπηρετεί το έντυπο...

Την ανησυχία της κυβέρνησης για το ...ίματζ του ΝΑΤΟ εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, μιλώντας την περασμένη Παρασκευή σε δημοσιογράφους, επιβεβαιώνοντας ωστόσο ότι η Αγκυρα βρίσκει εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου πρόσφορο έδαφος να προωθήσει τις διεκδικήσεις της σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, ερωτηθείς σχετικά με τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τάχα για το Προσφυγικό, κάλυψε τις πραγματικές σκοπιμότητές του - συγκέντρωση δυνάμεων στην κόντρα με Μόσχα - και εξωράισε το χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας, λέγοντας ότι «η πρακτική που εφαρμόζεται, εξαιτίας της Τουρκίας, δεν ανταποκρίνεται στο σχεδιασμό και σε αυτό που ήθελαν τα ΝΑΤΟικά επιτελεία». Παραπέρα, δίνοντας μια ιδέα τού πώς έχει επιβάλλει η Αγκυρα τις αξιώσεις της εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, π.χ. περί αποστρατιωτικοποιημένων Δωδεκάνησων, είπε ότι το σχέδιο της δύναμης του ΝΑΤΟ αφορά «τέσσερις περιοχές, εκ των οποίων στην τρίτη και τέταρτη δεν έχει παρουσία, στη δεύτερη δεν έχει τη λειτουργία που θα ήθελε κανείς και η αποτελεσματικότητά του δεν προσάδει με αυτό που θεωρεί ως ικανότητα του εαυτού του. Αρα, βλάπτει το ίδιο το ΝΑΤΟ αν δεν ανταποκρίνεται στο δικό του σχεδιασμό και όχι εμάς»...

Με αφορμή τη χτεσινή επίσκεψη του Πορτογάλου πρωθυπουργού, τα αστικά επιτελεία επανέφεραν τα περί «συμμαχίας του ευρωπαϊκού Νότου», συντηρώντας την ψευδαίσθηση ότι μια τέτοια συμμαχία, δηλαδή μια συμμαχία ανάμεσα στο κεφάλαιο κρατών που βρίσκονται σε πιο ανισότιμη θέση (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κ.λπ.) σε σχέση με τα κράτη του «Βορρά» (Γερμανία, Σκανδιναβικές χώρες κ.λπ.) συμφέρει τους λαούς.

Διαβάζουμε, όμως, τις χαρακτηριστικές αναφορές της κυριακάτικης «Αυγής», που αναλύοντας την «ευκαιρία του ευρωπαϊκού Νότου», μνημονεύει τις φωνές που στη Γαλλία «εκφράζουν την αγωνία τους για την όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή ξένων επενδυτών στη γαλλική οικονομία», που «πληθαίνουν», δηλαδή την αγωνία της ντόπιας πλουτοκρατίας να ανακτήσει τον κύριο λόγο σε κλάδους όπου σήμερα αντίπαλα κεφάλαια παίζουν κρίσιμο ρόλο. Εκφράζει δυσαρέσκεια επειδή δεν υπάρχει «έστω και μια χώρα του ευρωπαϊκού Νότου η οποία θα μπορούσε να εφαρμόσει ένα εθνικών προδιαγραφών οικονομικό μοντέλο». Τέλος, σημειώνει πως στόχος είναι ο «ευρωπαϊκός Νότος» «να διεκδικήσει από το "λαίμαργο" και "αχόρταγο" Βερολίνο, το αυτονόητο: το δικαίωμα να επιλέξει το ρόλο του στον ευρωπαϊκό οικονομικό καταμερισμό».

Αποκαλύπτεται, λοιπόν, πως οι ευκαιρίες του «ευρωπαϊκού Νότου» δεν αφορούν τους λαούς αυτών των κρατών, αλλά τους επιχειρηματικούς ομίλους στον ανταγωνισμό τους με άλλους εντός της ΕΕ. Κανένα συμφέρον για τους λαούς δεν υπάρχει από αυτή την αντιπαράθεση...