Τη βδομάδα που πέρασε, ακούσαμε ξανά για το «πρωτογενές πλεόνασμα» που είναι υπερδιπλάσιο του στόχου, για τα ομόλογα του Δημοσίου που γίνονται «ανάρπαστα» και άλλα παρόμοια. Η κυβέρνηση καλλιεργεί την αίσθηση ότι στην οικονομία «έχει γυρίσει ο τροχός» και ότι τα «καλά» της ανάκαμψης θα τα γευτεί οσονούπω και ο λαός. Ωστόσο, αν απαριθμήσει κανείς όσα προβλέπονται να γίνουν τις επόμενες 100 μόνο μέρες, καταλήγει στο εντελώς αντίθετο συμπέρασμα από αυτό που διακινεί η κυβέρνηση. Εχουμε και λέμε: Μέχρι το Γιούρογκρουπ της 21ης του Ιούνη, θα πρέπει να έχουν νομοθετηθεί τα 88 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης». Θα πρέπει, επίσης, η κυβέρνηση να διαμορφώσει την «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», που κατοχυρώνει τις μέχρι τώρα αντιλαϊκές ανατροπές και τις επεκτείνει πιο πέρα, ενώ περιλαμβάνει και ένα σωρό νέα προνόμια και μέτρα στήριξης για το κεφάλαιο στη «μεταμνημονιακή» εποχή. Την ίδια περίοδο, αναμένεται να ξεκινήσει η συζήτηση για το κρατικό χρέος, που είναι αντικείμενο κόντρας ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ, ενώ είναι βέβαιο ότι οποιαδήποτε «διευθέτηση» θα αφορά στο κεφάλαιο και όχι στο λαό. Τέλος, μέχρι τον Ιούνη, ενδέχεται να αποφασιστεί η επίσπευση των περικοπών στο αφορολόγητο, για να πιαστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα για το 2019. Την ίδια ώρα, όπως δείχνουν τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η υψηλή ανεργία (πάνω από 1 εκατ. είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι) συνυπάρχει με την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, παγιώνοντας μια ανυπόφορη «κανονικότητα» για εργαζομένους και ανέργους. Επομένως, όπως και να το κάνεις, μόνο για πανηγυρισμούς δεν προσφέρεται η «ανάκαμψη» που υπόσχεται η κυβέρνηση στο λαό...

Κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, με αφορμή τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας των FIFA/UEFA μοίρασε ...συμβουλές, λέγοντας πως όσα συμβαίνουν στα ελληνικά γήπεδα «κάνουν κακό στους νέους»! Είναι να γελάει κανείς με το «ενδιαφέρον» της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου για την «εξυγίανση» και την «κάθαρση» του ελληνικού πρωταθλήματος, όταν κορυφαία στελέχη τους έχουν πρωταγωνιστήσει σε σκάνδαλα διαφθοράς, χρηματισμού, εκβιασμών και πολιτικών παιχνιδιών. Αλήθεια, ποιος δεν θυμάται το μεγάλο σκάνδαλο Μπλάτερ - Πλατινί, προέδρων της FIFA και της UEFA, αντίστοιχα, που οδήγησε στην παραίτησή τους για να καταλαγιάσει ο θόρυβος; Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» και ότι οι δύο αυτές ομοσπονδίες είναι οι κατεξοχήν εκφραστές του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, όπου μεγάλες ανώνυμες εταιρείες κονταροχτυπιούνται για την πίτα των κερδών από τον τζόγο, τις διαφημίσεις, τα εισιτήρια και πάει λέγοντας, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες, με ισχυρές προσβάσεις σε κόμματα και κυβερνήσεις. Μικρογραφία αυτής της σαπίλας είναι τα πρωταθλήματα σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες, όπως και στην Ελλάδα. Από αυτήν τη σκοπιά, πάει πολύ η FIFA και η UEFA να εμφανίζονται ως «αρχάγγελοι της κάθαρσης» του ποδοσφαίρου στα μάτια των φιλάθλων, που αγανακτούν με τη βρώμα και τη δυσωδία.

Μάλλον ...υπερβολικές είναι οι ανησυχίες της κυβέρνησης για το μεγάλο ζητούμενο της «μεταμνημονιακής» εποχής, που δεν είναι άλλο από την «κοινωνικοποίηση της ανάπτυξης», όπως έλεγε ξανά τις προάλλες ο υπουργός Οικονομίας. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις δικαστικές διώξεις σε βάρος στελεχών του ΚΚΕ που υπερασπίζονται τη λαϊκή κατοικία από τους πλειστηριασμούς και στο «ξύλο της αρκούδας» που πέφτει κάθε Τετάρτη έξω από τα συμβολαιογραφεία, για να δει ότι η «κοινωνικοποίηση της ανάπτυξης» έχει ήδη ξεκινήσει: Οι ανάγκες των τραπεζικών ομίλων «μετουσιώνονται» από την κυβέρνηση σε μαζική αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και σε ξύλο με το τουλούμι σε όποιον αντιδρά. Γατί, όπως θα έλεγε και η κυβέρνηση, ό,τι είναι «δίκαιο» για το κεφάλαιο γίνεται πράξη, ακόμα και με το μαστίγιο στην πλάτη του λαού.