Τη βδομάδα που πέρασε, ακούσαμε ξανά για το «πρωτογενές πλεόνασμα» που είναι υπερδιπλάσιο του στόχου, για τα ομόλογα του Δημοσίου που γίνονται «ανάρπαστα» και άλλα παρόμοια. Η κυβέρνηση καλλιεργεί την αίσθηση ότι στην οικονομία «έχει γυρίσει ο τροχός» και ότι τα «καλά» της ανάκαμψης θα τα γευτεί οσονούπω και ο λαός. Ωστόσο, αν απαριθμήσει κανείς όσα προβλέπονται να γίνουν τις επόμενες 100 μόνο μέρες, καταλήγει στο εντελώς αντίθετο συμπέρασμα από αυτό που διακινεί η κυβέρνηση. Εχουμε και λέμε: Μέχρι το Γιούρογκρουπ της 21ης του Ιούνη, θα πρέπει να έχουν νομοθετηθεί τα 88 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης». Θα πρέπει, επίσης, η κυβέρνηση να διαμορφώσει την «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», που κατοχυρώνει τις μέχρι τώρα αντιλαϊκές ανατροπές και τις επεκτείνει πιο πέρα, ενώ περιλαμβάνει και ένα σωρό νέα προνόμια και μέτρα στήριξης για το κεφάλαιο στη «μεταμνημονιακή» εποχή. Την ίδια περίοδο, αναμένεται να ξεκινήσει η συζήτηση για το κρατικό χρέος, που είναι αντικείμενο κόντρας ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ, ενώ είναι βέβαιο ότι οποιαδήποτε «διευθέτηση» θα αφορά στο κεφάλαιο και όχι στο λαό. Τέλος, μέχρι τον Ιούνη, ενδέχεται να αποφασιστεί η επίσπευση των περικοπών στο αφορολόγητο, για να πιαστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα για το 2019. Την ίδια ώρα, όπως δείχνουν τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η υψηλή ανεργία (πάνω από 1 εκατ. είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι) συνυπάρχει με την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, παγιώνοντας μια ανυπόφορη «κανονικότητα» για εργαζομένους και ανέργους. Επομένως, όπως και να το κάνεις, μόνο για πανηγυρισμούς δεν προσφέρεται η «ανάκαμψη» που υπόσχεται η κυβέρνηση στο λαό...