Δεν πρόλαβαν οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτερο μισθό να δουν στην τσέπη τους τα λίγα παραπάνω ευρώ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, βάζοντας ταυτόχρονα σε εφαρμογή τον μνημονιακό νόμο 4172, και η υπουργός Εργασίας έσπευσε να υπογράψει την υπουργική απόφαση με την οποία επιδοτούνται κατά 50% οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών! Μάλιστα, η επιδότηση έχει αναδρομική ισχύ από την 1/1/2019 και αφορά εργαζόμενους κάτω των 25 ετών, που εργάζονται ήδη ή που θα προσληφθούν στο μέλλον, ανεξαρτήτως του ύψους των αποδοχών τους. Και εδώ δεν αποκλείεται να επαναληφθεί μια πάγια πρακτική των εργοδοτών να απολύουν εργαζόμενους άνω των 25 ετών, προκειμένου να προσλάβουν νεότερους που θα είναι και πιο φτηνοί. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ακόμα και αυτή η αναπροσαρμογή του κατώτερου μισθού, ύστερα από οκτώ ολόκληρα χρόνια μειώσεων και καθήλωσης, γίνεται με ισχυρά ανταλλάγματα προς τις επιχειρήσεις, που έρχονται να προστεθούν στις τόσες φοροαπαλλαγές και ενισχύσεις του κεφαλαίου από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Και, όπως όλα δείχνουν, τα δωράκια στην εργοδοσία θα έχουν και συνέχεια, αν κρίνουμε από την κατανόηση με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις «ανησυχίες» των επιχειρήσεων για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν στην κερδοφορία τους τα λίγα ευρώ παραπάνω στον κατώτερο μισθό.
Η γενίκευση και κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης δεν καταγράφεται μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, ως βασικός παράγοντας για την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία έκθεσης του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, όπου μεταξύ άλλων διαπιστώνεται ότι το 61% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού (2 δισ. εργαζόμενοι) εργάζονται με μορφές άτυπης απασχόλησης, δηλαδή κάθε άλλη μορφή εκτός από πλήρη! Η έκθεση σημειώνει ότι κυριαρχούν οι «κακές εργασιακές συνθήκες» και επί της ουσίας ομολογεί πως η στατιστική μείωση της ανεργίας οφείλεται ακριβώς στην εξάπλωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Αναφέρει μάλιστα ότι 700 εκατ. εργαζόμενοι ζουν σε συνθήκες «ακραίας» ή «μεσαίου επιπέδου» φτώχειας, που σημαίνει ότι αμείβονται με μισθούς πείνας. Οταν λοιπόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι με τους «μεταμνημονιακούς» της νόμους (που αποτελούν συνέχεια και εφαρμογή των «μνημονιακών») «τροχοδρομεί» τάχα σε πορεία σταδιακής αποκατάστασης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, είναι φανερό ότι κοροϊδεύει ξεδιάντροπα. Η ζούγκλα της αγοράς εργασίας είναι κανόνας και όχι εξαίρεση στο σάπιο σύστημα του κέρδους, που δεν παίρνει διορθώσεις, παρά μόνο ανατροπή.
Οι διεργασίες που συντελούνται στο πολιτικό σύστημα στην Ισπανία, με αφορμή την απόρριψη του σχεδίου προϋπολογισμού της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, προσφέρονται για συμπεράσματα. Οι συμμαχίες που συγκροτούνται αποδεικνύονται εύθραυστες, ενώ δυσδιάκριτες είναι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις διάφορες αστικές δυνάμεις. Αν κάτι αξίζει να σχολιαστεί, είναι η στάση των μεταλλαγμένων «αριστερών». Συγκεκριμένα, το ΚΚ Ισπανίας, που αποτελεί τον κορμό της λεγόμενης «Ενωμένης Αριστεράς» και μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στις 4 Φλεβάρη δήλωνε ότι αναστέλλει τη στήριξή του στην κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Π. Σάντσεθ, καταγγέλλοντάς την επειδή αναγνώρισε τον πραξικοπηματία Χ. Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα. Ελεγε επί λέξει: «Η συγκεκριμένη αναγνώριση του Γκουαϊδό θεωρείται μια επεμβατική δραστηριότητα στην εθνική κυριαρχία μιας αδελφικής χώρας και μια παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, λόγος για τον οποίο το ΚΚ Ισπανίας αναστέλλει οποιαδήποτε στήριξη ή συνεργασία με την κυβέρνηση του Π. Σάντσεθ, μέχρι αυτός να επιστρέψει στο δρόμο του σεβασμού της διεθνούς νομιμότητας». Αυτά βέβαια στα λόγια... Γιατί στην πράξη, η συμμαχία «Unidos Podemos», στην οποία συμμετέχει το ΚΚ Ισπανίας, στήριξε κανονικότατα την κυβέρνηση, ψηφίζοντας τον προϋπολογισμό της και απαιτώντας από τον Σάντσεθ να μην προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές... «Αλλα κόλπα» από τις «αδελφές δυνάμεις» του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία.