Το λεξιλόγιο της διπλωματίας είναι εξ ορισμού ιδιαίτερο. Παρ' όλα αυτά, δεν απαιτείται κάποιο λεξικό εννοιών και όρων για να διακρίνει κανείς το πολυδιάστατο παζάρι που εξελίσσεται μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας για τη «ρυμούλκηση» της δεύτερης μακριά από την επιρροή της Ρωσίας, με ό,τι ανταλλάγματα αυτό συνεπάγεται. Φτάνει μονάχα να διαβάσει το «μήνυμα» κάτω από τίτλους για «χαστούκια» των ΗΠΑ στην Τουρκία, με αφορμή τις δηλώσεις του αμερικανικού ΥΠΕΞ για το «μνημόνιο κατανόησης» Τουρκίας - Λιβύης. Οι χαρακτηρισμοί «προκλητικό» και «αντιπαραγωγικό», που έκαναν τα παπαγαλάκια της πρεσβείας να πηδήξουν από τη χαρά τους, συμπληρώνονται στη δήλωση του αμερικανικού ΥΠΕΞ με τη σημείωση ότι «η Ελλάδα έχει επίσης αλληλεπικαλυπτόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις στην περιοχή που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο κατανόησης Τουρκίας - Λιβύης για την οριοθέτηση». Κάπως έτσι, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μετατρέπονται σε «διεκδικήσεις», που αντιμετωπίζονται ισότιμα στο παζάρι με τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας και οδηγούν «με τα χίλια» σε επικίνδυνες διευθετήσεις και συνεκμετάλλευση, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της αστικής τάξης μόνο ασπίδα δεν αποτελούν για τα συμφέροντα του λαού.

Η αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ περί «αναλογικότητας» του εκλογικού νόμου που υπερασπίζεται ο καθένας δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία που μοιράζονται για «σταθερότητα» στην κυβερνητική εναλλαγή και στο πολιτικό σύστημα, ώστε να υλοποιείται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό υπερασπίζεται η ΝΔ όταν λέει ότι με τον νόμο που συζητιέται τώρα στη Βουλή θα προκύπτουν ισχυρές, αυτοδύναμες κυβερνήσεις, για να αποφεύγονται «περιπέτειες» και «πολιτική αστάθεια». Την ίδια έγνοια έχει όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απαντά ότι ο δικός του εκλογικός νόμος διευκολύνει «συνεργασίες και συναινέσεις στη βάση προγραμματικών συμπτώσεων», άρα και κυβερνήσεις με μεγαλύτερο εύρος συναίνεσης. Την άποψη αυτή φαίνεται πως ασπάζονται και στελέχη του ΚΙΝΑΛ, όπως ο Πρωτόπαππας. Απαντώντας προχτές στις προειδοποιήσεις της ΝΔ για «διπλές εκλογές» αν δεν ψηφιστεί με ευρεία πλειοψηφία ο εκλογικός της νόμος, είπε ότι με το σημερινό «αναλογικότερο» σύστημα μπορεί να προκύψει κυβέρνηση, προφανώς ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Είναι φανερό επομένως ότι στο έδαφος των «προγραμματικών συγκλίσεων» όλων των αστικών κομμάτων με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το μόνο που παραμένει βέβαιο είναι η συναίνεση στην αντιλαϊκή «σταθερότητα», με όποιο σύστημα κι αν γίνονται οι εκλογές.

Είναι πράγματι αποκαλυπτικός ο τρόπος που αξιοποιείται και στη χώρα μας η τεράστια καταστροφή από τις πυρκαγιές στην Αυστραλία, στη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή και την ανάγκη να προσανατολιστούν οι οικονομίες στην «πράσινη Ενέργεια», που θα απογειώσει τις μπίζνες των «πράσινων» ομίλων. Συμπίπτει μάλιστα αυτή η συζήτηση με την ανακοίνωση από την Κομισιόν για τον καταμερισμό των κονδυλίων για την «πράσινη μετάβαση», που στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι θα «μοχλεύσουν» επενδύσεις ύψους 4 δισ. ευρώ στη «μεταλιγνιτική εποχή». «Η Αυστραλία προειδοποιεί ότι αν δεν πάρουμε μέτρα, σε μερικά χρόνια οι συνέπειες και στη χώρα μας θα είναι ανεπίστρεπτες», ακουγόταν τις προάλλες από ραδιοφωνική εκπομπή και ακολουθούσε ένα λιβανιστήρι στα μέτρα της κυβέρνησης για το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, τις συμπράξεις με ιδιώτες για αύξηση των ΑΠΕ στο «ενεργειακό μείγμα», την πολιτική της ΕΕ για την «πράσινη» οικονομία και το στόχο που θέτει να αναδειχθεί σε πρώτη «πράσινη ήπειρο» μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι ίδιοι που με τις «μπίζνες» για τα κέρδη ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, αξιοποιούν τις υπαρκτές συνέπειες για να αποσπάσουν τη συναίνεση του λαού σε έναν νέο γύρο ενισχύσεων, μέτρων και προνομίων σε επιχειρηματικούς ομίλους, στο όνομα της «ενεργειακής μετάβασης» και της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, πίσω από τα οποία συνωστίζονται ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και ανταγωνισμοί, που μόνο με την προστασία του περιβάλλοντος δεν έχουν να κάνουν...