Το λεξιλόγιο της διπλωματίας είναι εξ ορισμού ιδιαίτερο. Παρ' όλα αυτά, δεν απαιτείται κάποιο λεξικό εννοιών και όρων για να διακρίνει κανείς το πολυδιάστατο παζάρι που εξελίσσεται μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας για τη «ρυμούλκηση» της δεύτερης μακριά από την επιρροή της Ρωσίας, με ό,τι ανταλλάγματα αυτό συνεπάγεται. Φτάνει μονάχα να διαβάσει το «μήνυμα» κάτω από τίτλους για «χαστούκια» των ΗΠΑ στην Τουρκία, με αφορμή τις δηλώσεις του αμερικανικού ΥΠΕΞ για το «μνημόνιο κατανόησης» Τουρκίας - Λιβύης. Οι χαρακτηρισμοί «προκλητικό» και «αντιπαραγωγικό», που έκαναν τα παπαγαλάκια της πρεσβείας να πηδήξουν από τη χαρά τους, συμπληρώνονται στη δήλωση του αμερικανικού ΥΠΕΞ με τη σημείωση ότι «η Ελλάδα έχει επίσης αλληλεπικαλυπτόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις στην περιοχή που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο κατανόησης Τουρκίας - Λιβύης για την οριοθέτηση». Κάπως έτσι, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μετατρέπονται σε «διεκδικήσεις», που αντιμετωπίζονται ισότιμα στο παζάρι με τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας και οδηγούν «με τα χίλια» σε επικίνδυνες διευθετήσεις και συνεκμετάλλευση, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της αστικής τάξης μόνο ασπίδα δεν αποτελούν για τα συμφέροντα του λαού.