Τις γνωστές αθλιότητες, με τις οποίες οι σημερινοί συνταξιούχοι εμφανίζονται να ζουν σε βάρος των νέων εργαζομένων, επαναφέρει η κυβέρνηση της ΝΔ, στρώνοντας το έδαφος στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση που έχει στα σκαριά. «Σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους», είπε ο επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Αλ. Πατέλης. Καθόλου βέβαια δεν πρωτοτυπεί, αφού και άλλοι πριν απ' αυτόν είχαν διαπρέψει στην άθλια προπαγάνδα του «κοινωνικού αυτοματισμού», για να στρέψουν τους εργαζόμενους ενάντια στους συνταξιούχους, τους νέους ασφαλισμένους ενάντια στους παλιούς κ.ο.κ. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση επικαλούνταν τις «αδικίες» σε βάρος των νέων ασφαλισμένων, που ήθελε τάχα να διορθώσει, για να επιβάλει τελικά τις δικές του περικοπές και να ψηφίσει τον νόμο Κατρούγκαλου. Πίσω από τα απαράδεκτα αυτά κλισέ βρίσκεται το σχέδιο της κυβέρνησης για την παράδοση των επικουρικών στα χέρια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, στον τζόγο του χρηματιστηρίου και των επενδύσεων για τα κέρδη τους, ως συνέχεια της ιδιωτικοποίησης των επικουρικών συντάξεων, που άρχισε τουλάχιστον από το 2012 και εφαρμόστηκε με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις. Οσο για την προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανιστεί ως «θεματοφύλακας» των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των νέων, μόνο οργή και αγανάκτηση προκαλεί. Το μέλλον που επιφυλάσσει στους νέους η πολιτική της είναι δουλειά μέχρι τον τάφο, σύνταξη - ψίχουλα από το κράτος, καμία εγγύηση για τις καταβαλλόμενες ασφαλιστικές εισφορές και πλήρης αβεβαιότητα για το σκέλος της σύνταξης που θα προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο στρώνουν το έδαφος όλες οι κυβερνήσεις και η ΕΕ.

«Κρείττον του λαλείν το σιγάν»... Αυτή ήταν η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου όταν κλήθηκε να σχολιάσει την ατάκα εκτός μικροφώνου του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζ. Μπορέλ, ο οποίος ακούγεται να λέει ότι «οι Τούρκοι είναι εκνευρισμένοι από τη συμφωνία με την Αίγυπτο και θεωρούν ότι οι Ελληνες δεν είναι αξιόπιστοι». Με αφορμή λοιπόν αυτό το - αποκαλυπτικό για το τι συζητιέται πραγματικά στο παρασκήνιο - περιστατικό, ο Στ. Πέτσας συνιστά στον Μπορέλ να ...σωπαίνει. Τι φοβάται όμως ο υπουργός; Μήπως πάρει χαμπάρι ο λαός το παραμύθι που του πουλάνε όλοι μαζί, ότι οι Ευρωατλαντικοί σύμμαχοι της αστικής τάξης είναι τάχα οι εγγυητές των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και της ειρήνης στην περιοχή; Κάπως αργά το θυμήθηκε η κυβέρνηση! Λες και δεν τους έχει ακούσει ο λαός να χαρακτηρίζουν «αμφισβητούμενα» ή «διαφιλονικούμενα» ύδατα, ή ακόμα και «περιοχές όπου Ελλάδα και Κύπρος διεκδικούν δικαιοδοσία», τις θαλάσσιες ζώνες όπου η Τουρκία ξεδιπλώνει συστηματικά τις αμφισβητήσεις και τις προκλήσεις της. Λες και δεν αντιλαμβάνεται ότι το «γκριζάρισμα» στο Αιγαίο γίνεται με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Λες και δεν βλέπει την ΕΕ να παίζει την κολοκυθιά ακόμα και για τις κυρώσεις που συζητά για τα μάτια του κόσμου, επαναλαμβάνοντας σε όλους τους τόνους την αναγκαιότητα να μη διαταραχτούν οι σχέσεις με τον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία και να μην υπάρξουν περαιτέρω αναταράξεις στο ΝΑΤΟ. Καλύτερα λοιπόν να ...σωπαίνει η κυβέρνηση. Από κάθε τέτοια εξέλιξη απλά επιβεβαιώνεται ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς «συμμάχους» και τη συμμετοχή της χώρας στα βρώμικα σχέδιά τους.

Μια μικρή βιβλιοθήκη θα γεμίζαμε αν μαζεύαμε όλη την αρθρογραφία για τον τρίχρονο αγώνα του ΔΣΕ (1946 - '49) η οποία δημοσιεύτηκε στον αστικό Τύπο μόνο τις τελευταίες μέρες. Και μπορεί να μη δικαιολογείται τόση ...«καούρα» από το γεγονός ότι δεν είναι δα και καμιά «στρογγυλή επέτειος» φέτος (71 χρόνια συμπληρώνονται από το τέλος του εμφυλίου), όμως ο στόχος της μαζικής αυτής παραγωγής πανομοιότυπων δημοσιευμάτων είναι άλλος... Αυτό φανερώνει και το γεγονός ότι οι αντικομμουνιστικές τερατολογίες για το «ξενοκίνητο ΚΚΕ» και τους «κομμουνιστοσυμμορίτες», οι οποίες βγαίνουν από τα συρτάρια κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ιδιαίτερα φέτος πάνε πακέτο με τα καλέσματα για μια νέα «εθνική ενότητα». Πάνε μαζί με τις συστάσεις από τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης «να γυρίσουμε σελίδα», να γίνει ο Γράμμος «από τόπος μίσους, πόλος ανάπτυξης», «να πάμε παρακάτω». Πάνε μαζί με τη φιλολογία γύρω από τη λεγόμενη «εθνική στρατηγική», όπως βαφτίζονται οι αντιλαϊκές προτεραιότητες της αστικής τάξης και των κομμάτων της, στην προσπάθειά τους να φορτώσουν τη νέα κρίση στο λαό και να αποσπάσουν συναίνεση στις ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στην περιοχή. Πάνε μαζί δηλαδή με την προσπάθεια να εμπεδωθεί στο λαό ότι σήμερα δεν χωρούν «παραφωνίες» στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης. Και από αυτήν την άποψη παρουσιάζουν το ΚΚΕ ως φορέα της «παραφωνίας», που «καλύτερα να σιωπά», όπως είπε και ένας από τους «πολέμιους» των ...χαρακωμάτων. Ο στόχος τους είναι λοιπόν να εμποδίσουν κάθε αμφισβήτηση της επικίνδυνης πολιτικής τους. Πόθος που θα μείνει ανεκπλήρωτος, αφού απέναντι σε αυτήν την πολιτική υπάρχει το ΚΚΕ, πραγματικό στήριγμα για το λαό και τον αγώνα του.