Η κυβέρνηση αξιοποιεί αυτό το σημείωμα παραμονές της Συνόδου, για να φέρει σε αντιπαράθεση την «αποφασιστικότητα των ΗΠΑ» απέναντι στην Τουρκία με τις «αναστολές» της Γερμανίας. Το σημείωμα, όμως, άλλο πράγμα επιβεβαιώνει: Οτι ανεξάρτητα από τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής, ανεξάρτητα από τις αντιθέσεις ΗΠΑ - ΕΕ και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η τουρκική επιθετικότητα ενθαρρύνεται σταθερά, αφού το κύριο για ΗΠΑ, Γερμανία και άλλους είναι η εξασφάλιση της «διατλαντικής συνοχής», η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής, η εξασφάλιση ρόλου στην Τουρκία για τη διαχείριση του Προσφυγικού. Σε αυτές τις κατευθύνσεις συγκλίνει άλλωστε και η ελληνική κυβέρνηση, που «δουλεύει ψιλό γαζί» τον λαό, όταν παρουσιάζει τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ ως θεματοφύλακες τάχα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, ή όταν τον καλεί να διαλέξει τις ΗΠΑ ή τη Γαλλία απέναντι «στη Γερμανία που απέτυχε» στα Ελληνοτουρκικά, σέρνοντάς τον βαθύτερα στις μεταξύ τους αντιθέσεις.

Τις αργίες των Χριστουγέννων θα τις περάσουμε φέτος στα σπίτια μας, με παρέα το πολύ μια οικογένεια ακόμα, όπως ανακοίνωσε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, βάζοντας στα 9 άτομα το όριο των «συναθροίσεων» σε εσωτερικούς χώρους. Είναι όμως να πονοκεφαλιάζει κανείς, ψάχνοντας να βρει ποιο επιστημονικό πρωτόκολλο και ποιος ...υγειονομικός αλγόριθμος οδηγεί στον μαγικό αριθμό 9 (ούτε 8, ούτε 10) για τις χριστουγεννιάτικες μαζώξεις στο σπίτι. Και το λέμε αυτό, γιατί μόλις πριν από λίγες μέρες, απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις άνω των τριών (!) για να μη διαδίδεται τάχα ο ιός σε εξωτερικούς χώρους, ενώ έπεσαν και πρόστιμα σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές που βάδιζαν δυο - δυο, για μη συμμόρφωση με τις απαγορεύσεις. Στην προσπάθειά της να προσαρμόσει τα πρωτόκολλα διαχείρισης της πανδημίας στις προτεραιότητες της αντιλαϊκής της πολιτικής, η κυβέρνηση εκτίθεται και αυτογελοιοποιείται. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι οι απαγορεύσεις σε βάρος σωματείων και φορέων, που έτσι κι αλλιώς τηρούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας, έχουν στόχο την τρομοκράτηση και την περιστολή των λαϊκών διεκδικήσεων και όχι βέβαια την προστασία της υγείας των εργαζομένων και του λαού. Τα παραδείγματα που έχουν μαζευτεί είναι πλέον πολλά και ξεσκεπάζουν την άθλια προσπάθεια της κυβέρνησης να συκοφαντήσει και να καταστείλει τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων και του λαού.

Πίεση στα συνταξιοδοτικά συστήματα, δημόσια και ιδιωτικά, εξαιτίας της «αβεβαιότητας» που προκαλεί η πανδημία, διαβλέπει σε έκθεσή του ο ΟΟΣΑ, σημειώνοντας τους νέους κινδύνους για την απασχόληση και τους μισθούς, άρα και για την επάρκεια των εισοδημάτων που αποταμιεύονται στον συνταξιοδοτικό «κουμπαρά». Αυτό που στην πραγματικότητα περιγράφει ο ΟΟΣΑ, είναι οι αντιλαϊκές συνέπειες της νέας οικονομικής κρίσης, όπου η πανδημία επιδρά σαν καταλύτης και υπάρχει ήδη μεγάλος προβληματισμός για το βάθος της και τις δυσκολίες μιας σχετικά πιο γρήγορης ανάκαμψης. Ο ΟΟΣΑ εστιάζει στην επέκταση της τηλεργασίας, της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, στην καρδιά δηλαδή της «ευελιξίας», που επεκτείνεται και με δικές του συστάσεις προς τα κράτη - μέλη. Οπως με δικές του εκθέσεις και «εργαλειοθήκες» διευρύνεται και ο κεφαλαιοποιητικός χαρακτήρας των ασφαλιστικών συστημάτων, με την παραπέρα ιδιωτικοποίησή τους, εκθέτοντας τις ασφαλιστικές εισφορές και τις συντάξεις στα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής αγοράς, όπως έγινε με εκατομμύρια ασφαλισμένους σε άλλες χώρες, που τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά τους κεφάλαια «φαλίρισαν» σε συνθήκες ανταγωνισμού και καπιταλιστικής κρίσης. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, για άλλη μια φορά από τα πλέον αρμόδια χείλη το επικίνδυνο μονοπάτι όπου σπρώχνει η κυβέρνηση τους ασφαλισμένους και ειδικά τους νέους, με τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της επικουρικής Ασφάλισης, πιάνοντας το νήμα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό από εκεί που το άφησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.