Με δυο λόγια, όταν η κυβέρνηση μιλάει για «πεπερασμένες δυνατότητες» απευθύνεται στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, απαιτώντας να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την απαιτητικότητα και τις διεκδικήσεις τους. Αντίθετα, τα μέτρα για το μεγάλο κεφάλαιο είναι ανεξάντλητα, με το «ραβασάκι» να πηγαίνει ξανά στο λαό. Ολα αυτά, βέβαια, δεν συνιστούν «εξαπάτηση», όπως λένε ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, κατηγορώντας τη «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ ότι είναι ανίκανη να εφαρμόσει νεοκεϊνσιανές συνταγές. Πόσο μάλλον που και οι δικές τους προτάσεις να αυξηθεί το κρατικό «μπάτζετ» για τη στήριξη των επιχειρήσεων και της οικονομίας μεταφράζονται σε νέα αντεργατική επίθεση και αύξηση της φορολογίας, δείχνοντας πως για την ανάκαμψη των κερδών, οποιοδήποτε γιατροσόφι της αστικής πολιτικής ισοδυναμεί πάντα με δηλητήριο για το λαό.

Απαντώντας σε Ερώτηση του ΚΚΕ για τα κλειστά πανεπιστήμια, ο υφυπουργός Παιδείας είπε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημα των φοιτητικών συλλόγων, σωματείων και άλλων μαζικών φορέων για πρόσληψη διδακτικού προσωπικού, ώστε να αποσυμφορηθούν τα μαθήματα και να ξεκινήσουν διά ζώσης, γιατί «αν βάλουμε μέσα κόσμο (σ.σ. να διδάξει) θα πέσει το επίπεδο»! Η κυβέρνηση καταφεύγει σε αστειότητες για να κρύψει το προφανές: Οτι αντιμετωπίζει ως «κόστος» τη λήψη ουσιαστικών μέτρων για το ασφαλές άνοιγμα των πανεπιστημίων, την ίδια ώρα μάλιστα που δαπανά εκατομμύρια για τη δημιουργία σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ετσι, από τη μία ο υφυπουργός παραδέχεται ότι «δεν νοείται πανεπιστήμιο χωρίς διά ζώσης εκπαίδευση» και από την άλλη δικαιολογεί την απροθυμία της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τη διά ζώσης διδασκαλία, με το επιχείρημα ότι έτσι προστατεύει το επίπεδο των σπουδών! Θεωρεί προφανώς ότι αυτό διασφαλίζεται με την εξ αποστάσεως τηλεκπαίδευση - κοροϊδία, με τον αποκλεισμό των φοιτητών από τους τόπους των σπουδών τους, που τους στερεί ακόμα και την πρόσβαση σε συγγράμματα και σημειώσεις. Πολύ περισσότερο, θεωρεί διασφάλιση του επιπέδου των πανεπιστημίων να συνεχίζονται εν μέσω πανδημίας τα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, όχι όμως και τα μαθήματα των φοιτητών. Και προφανώς, για τη διασφάλιση ενός τέτοιου επιπέδου οι δυνάμεις καταστολής, σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, μπαινοβγαίνουν στα πανεπιστήμια και ξυλοφορτώνουν τους φοιτητές που διεκδικούν τα αυτονόητα.

Μιλώντας τις προάλλες σε τηλεοπτική εκπομπή, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ είπε μεταξύ άλλων ότι «στους χώρους εργασίας η κατάσταση είναι πάρα πολύ άσχημη (...) Ηδη από το Σεπτέμβρη (...) λέγαμε ότι η Επιθεώρηση Εργασίας έπρεπε να αναλάβει δράση, αλλά αυτή τη στιγμή η Επιθεώρηση παραμένει ουσιαστικά διαλυμένη». Ο ΣΥΡΙΖΑ τού «θα λογαριαστούμε μετά» ανακάλυψε την άθλια κατάσταση στους χώρους δουλειάς και την ανυπαρξία κρατικών ελέγχων. Στο σπίτι του κρεμασμένου, όμως, δε μιλάνε για σχοινί. Πέρα από το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για την παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων, επιδεινώνοντας τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, η διάλυση επί της ουσίας της Επιθεώρησης Εργασίας έχει φαρδιά - πλατιά και τη δική του υπογραφή. Αψευδής μάρτυρας η τελευταία έκθεση πεπραγμένων του ΣΕΠΕ για το 2017, σύμφωνα με την οποία οι έλεγχοι σε χώρους δουλειάς μειώνονταν σταθερά από το 2013, ενώ το 2017 (τελευταία χρονιά που έχουν δοθεί στοιχεία) εμφάνισαν αρνητικό ρεκόρ, φτάνοντας στον μικρότερο αριθμό από το 2001! Ολα αυτά βέβαια - για τα οποία όλο και κάτι θα ξέρει και από τη θέση του στο υπουργείο Εργασίας ο σημερινός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ - δεν «έτυχαν»: Η υποστελέχωση και υποβάθμιση του ΣΕΠΕ πήγαν χέρι χέρι με τις αντεργατικές ανατροπές που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια και ήρθαν να «σφραγίσουν» την εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλειάς. Αυτή η ζούγκλα, που περιφρουρεί και ενισχύει με πρόσχημα την πανδημία η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνδυασμό με τα πρωτόκολλα της εργοδοσίας, έχει μετατρέψει σε εστίες υπερμετάδοσης τους χώρους δουλειάς.