Οπως και να έχει, το συμπέρασμα είναι ένα: Ο νόμος για τον κατώτερο μισθό, που ψήφισε η ΝΔ και με τυμπανοκρουσίες εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ, φτιάχθηκε για να κρατάει παγωμένο και να μειώνει τον κατώτερο μισθό, όχι να τον αυξάνει, πόσο μάλλον να τον προσαρμόζει στις ανάγκες των εργαζομένων. Ετσι και σήμερα, η όλη συζήτηση δεν αφορά το πότε και πόσο θα αυξηθεί ο κατώτερος μισθός, αλλά το για πόσο ακόμα θα παραμένει στα σημερινά άθλια επίπεδα, με κριτήριο τις λεγόμενες «αντοχές της οικονομίας» και τις ανάγκες των επιχειρήσεων, αφού είναι γνωστό ότι ο κατώτερος μισθός τραβάει προς τα κάτω και τον μέσο μισθό. Γι' αυτό ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες διαχρονικά «χορηγίες» της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο, επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική τους σύμπλευση στην πολιτική που καθηλώνει τους μισθούς και συνθλίβει δικαιώματα.

Πρόσφατη έρευνα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής διαπιστώνει το χάσμα που μεγαλώνει ανάμεσα στις αξίες που παράγει ένας εργαζόμενος με τη δουλειά του και τον μισθό με τον οποίο πληρώνεται. Οι συγγραφείς της έρευνας διαπιστώνουν πως το μέσο ωρομίσθιο των Αμερικανών εργαζομένων έχει παραμείνει καθηλωμένο από το 1979 έως και το 2017, την περίοδο δηλαδή που καλύπτει η έρευνα, καθώς η εξέλιξή του δεν συμβαδίζει με την αύξηση της παραγωγικότητας. Ο μέσος εργαζόμενος στις ΗΠΑ το 2017 αμειβόταν με 23 δολάρια την ώρα, ποσό που σύμφωνα με τους συγγραφείς θα έπρεπε να είναι 10 δολάρια υψηλότερο, εάν οι μισθοί συμβάδιζαν με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Μάλιστα, όπως σημειώνει η έρευνα, η «επιβράδυνση της αύξησης των μισθών (...) δημιουργήθηκε κυρίως μέσω εσκεμμένων πολιτικών αποφάσεων», αλλά και ως αποτέλεσμα της αυξημένης ανεργίας και της μείωσης της συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα. Αν και η έρευνα έχει στόχο να εντοπίσει τις πηγές των «ανισοτήτων» στην αμερικανική αγορά εργασίας και να προτείνει λύσεις για τη θωράκιση της «κοινωνικής συνοχής» στην εποχή Μπάιντεν, εντούτοις τα στοιχεία της επιβεβαιώνουν την ένταση της εκμετάλλευσης στις ΗΠΑ, αλλά και τον πλούτο που συσσώρευσαν τα μονοπώλια όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και αποτέλεσε προσάναμμα για τις αλλεπάλληλες καπιταλιστικές κρίσεις.

Διαδικτυακή ημερίδα με θέμα «Ιατρικές Συσκευές: Από το Εργαστήριο στην Αγορά», με στόχο τη «διασύνδεση της ακαδημαϊκής κοινότητας με εξειδικευμένα στελέχη της αγοράς για την ανάπτυξη εξελιγμένων ιατρικών και παραϊατρικών συσκευών και τη μεταφορά τεχνολογίας», οργανώθηκε τις προάλλες υπό την αιγίδα της διοίκησης του ΑΠΘ, που συνεχίζει να «λανσάρει» το ερευνητικό έργο του ιδρύματος στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Μάλιστα, όπως ειπώθηκε στην ημερίδα, «οι στοχευμένες δράσεις διασύνδεσης της κοινότητας με την κοινωνία πρόκειται να ενταθούν σε όλα τα επιστημονικά πεδία στα οποία το ΑΠΘ ξεχωρίζει». Αυτές είναι λοιπόν οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και της διοίκησης του ΑΠΘ, την ώρα που οι φοιτητές του Τμήματος Ιατρικής, μετά από έναν χρόνο χωρίς καθόλου μαθήματα και έναν μήνα πριν την έναρξη της εξεταστικής, δεν έχουν πάρει συγγράμματα πολλοί απ' αυτούς, ούτε γνωρίζουν πώς θα εξεταστούν, ενώ οι κλινικές έχουν ξεκινήσει μονάχα για το πέμπτο έτος, με τους φοιτητές να μπαίνουν στις κλινικές χωρίς να έχουν κάνει εμβόλιο! Ολα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους ομίλους που περιμένουν να βάλουν στο χέρι την καινοτόμα πανεπιστημιακή έρευνα και τις πρυτανικές αρχές - ντίλερ, που δεν κρατιούνται να τους την παραδώσουν με το αζημίωτο.