Πρόσφατη έρευνα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής διαπιστώνει το χάσμα που μεγαλώνει ανάμεσα στις αξίες που παράγει ένας εργαζόμενος με τη δουλειά του και τον μισθό με τον οποίο πληρώνεται. Οι συγγραφείς της έρευνας διαπιστώνουν πως το μέσο ωρομίσθιο των Αμερικανών εργαζομένων έχει παραμείνει καθηλωμένο από το 1979 έως και το 2017, την περίοδο δηλαδή που καλύπτει η έρευνα, καθώς η εξέλιξή του δεν συμβαδίζει με την αύξηση της παραγωγικότητας. Ο μέσος εργαζόμενος στις ΗΠΑ το 2017 αμειβόταν με 23 δολάρια την ώρα, ποσό που σύμφωνα με τους συγγραφείς θα έπρεπε να είναι 10 δολάρια υψηλότερο, εάν οι μισθοί συμβάδιζαν με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Μάλιστα, όπως σημειώνει η έρευνα, η «επιβράδυνση της αύξησης των μισθών (...) δημιουργήθηκε κυρίως μέσω εσκεμμένων πολιτικών αποφάσεων», αλλά και ως αποτέλεσμα της αυξημένης ανεργίας και της μείωσης της συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα. Αν και η έρευνα έχει στόχο να εντοπίσει τις πηγές των «ανισοτήτων» στην αμερικανική αγορά εργασίας και να προτείνει λύσεις για τη θωράκιση της «κοινωνικής συνοχής» στην εποχή Μπάιντεν, εντούτοις τα στοιχεία της επιβεβαιώνουν την ένταση της εκμετάλλευσης στις ΗΠΑ, αλλά και τον πλούτο που συσσώρευσαν τα μονοπώλια όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και αποτέλεσε προσάναμμα για τις αλλεπάλληλες καπιταλιστικές κρίσεις.