Την ίδια ώρα, βέβαια, φουντώνει και η συζήτηση για τα αστικά γιατροσόφια, που μπορούν τάχα να «ξορκίσουν» τις αυξήσεις στις τιμές. Εδώ βγάζουν μάτι τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις, επιβεβαιώνοντας ότι «δεν υπάρχει ελπίδα» για τον λαό χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, τη στρατηγική του, τους τωρινούς και «επίδοξους» διαχειριστές. Για παράδειγμα, ακόμα και η σκέψη για το ενδεχόμενο ελάφρυνσης ορισμένων συντελεστών ΦΠΑ (που παρεμπιπτόντως «ούτε που ήθελαν να ακούνε» η κυβέρνηση και οι υπόλοιποι, όταν απέρριπταν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης) συνοδεύεται από την «υποσημείωση» πως αυτή πρέπει να είναι πρόσκαιρη και «ανάλογη με τα δημοσιονομικά περιθώρια». Γι' αυτό δεν προκρίνεται σε αυτήν τη φάση (...ούτε σε κάποια επόμενη!). Τι λένε δηλαδή; Οτι αυτή θα πρέπει να είναι «τόσο - όσο», ώστε να διατηρηθεί ο τζίρος των μεγάλων αλυσίδων του λιανεμπορίου, αλλά οι «απώλειες» για τον κρατικό προϋπολογισμό να μην διακινδυνεύσουν ούτε στο ελάχιστο την επιτυχή εκτέλεσή του, δηλαδή τις φοροαπαλλαγές, τις επιδοτήσεις και τις εισφοροαπαλλαγές που προορίζονται συνολικά για το κεφάλαιο. Με όλους τους τρόπους δηλαδή, ο νέος λογαριασμός της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως και όλοι οι προηγούμενοι σε ανάπτυξη και κρίση, προορίζεται για τις λαϊκές πλάτες, ώστε να βγουν αλώβητοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα κέρδη τους.

Δεκαέξι από τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια και κολέγια, στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο, κατηγορούνται για εναρμονισμένη αύξηση των διδάκτρων. Το «σκάνδαλο» αποκαλύφθηκε από μηνύσεις πρώην σπουδαστών για παράβαση της «αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας». Σύμφωνα με τις κατηγορίες, το ...πανεπιστημιακό καρτέλ διόγκωνε τεχνητά τα κόστη των σπουδών και των άλλων υπηρεσιών (π.χ. εστίες) για τους φοιτητές που λάμβαναν οικονομική βοήθεια, υπερχρεώνοντας έτσι «περισσότερους από 170.000 φοιτητές κατά εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στο σύνολο». Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί ότι η συγκρότηση «καρτέλ» και η νομοθεσία που επικαλούνται τα θύματα, παραπέμπει σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Στο εμπορευματοποιημένο σύστημα της Παιδείας, τα πανεπιστήμια κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το πώς αποτιμάται στην αγορά το εμπόρευμα που πουλούν στους σπουδαστές - πελάτες και ανάλογα διαμορφώνονται τα δίδακτρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα φημισμένα πανεπιστήμια έκαναν ό,τι και τα μονοπώλια σε άλλους τομείς της οικονομίας, παραβαίνοντας την «αντιμονοπωλιακή νομοθεσία» της καπιταλιστικής αγοράς, όπου ο μόνος νόμος είναι το κυνήγι του κέρδους! Ας μην κάνουν λοιπόν ότι πέφτουν από τα σύννεφα όσοι και στην Ελλάδα - κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αστικά κόμματα - στηρίζουν την εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης και τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε «Ανώνυμες Εταιρείες», που διαμορφώνει το έδαφος για λιγότερο ή περισσότερο «νόμιμη» κλοπή των νέων σπουδαστών.