Ενα ...σήμα από τις Βρυξέλλες περίμεναν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ώστε να αφήσουν για λίγο τη μακαριότητα. «Πιάστηκαν» λοιπόν από τη συμφωνία Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Ευρωκοινοβουλίου, η οποία συνιστά το «μπετονάρισμα» του κατώτατου μισθού ως το εργαλείο για τη διαρκή συμπίεση του μέσου μισθού σε όλη την ΕΕ, και βγήκαν από την κρυψώνα τους για να πουν ...τι άλλο; Οτι ...δικαιώθηκαν, επειδή τάχα μια τέτοια ρύθμιση θα φέρει αυξήσεις! Μπορεί δηλαδή εδώ και χρόνια η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της ώστε να υπονομεύσει τον αγώνα των συνδικάτων για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή ΣΣΕ και κατοχύρωση δικαιωμάτων, μπορεί να φτάνει να χαρακτηρίζει «γελοίες» τις απεργιακές κινητοποιήσεις για τις παραπάνω διεκδικήσεις, όμως όλα κι όλα: Αρκεί ένα «βήξιμο» εκεί στην ΕΕ για να αρχίσουν να «δικαιώνονται». Μπορεί εργατοπατέρες συνδικαλιστές του ίδιου σιναφιού να υπέγραφαν μέχρι και μειώσεις μισθών στα χρόνια της κρίσης, όμως τώρα πανηγυρίζουν που η ΕΕ κάνει ένα ακόμα βήμα στη γενίκευση της ζωής με τα ελάχιστα για όλους τους εργαζόμενους, μέσα από εργαλεία όπως τα παραπάνω. Οι εργαζόμενοι λοιπόν που αυτές τις μέρες είναι «στο πόδι» σε μια σειρά χώρους δουλειάς και κλάδους, ετοιμάζοντας απεργιακές κινητοποιήσεις για την υπογραφή ΣΣΕ, μπορούν να «βγάλουν το καπέλο» στους εργατοπατέρες για την αποκαλυπτική αυτή αντίδρασή τους. Οι μόνοι που «δικαιώνονται» βέβαια είναι οι καπιταλιστές και τα όργανά τους, που έχουν τέτοια συνδικαλιστικά φυντάνια να τους χειροκροτούν...

«Νομίζω ότι αυτός ο περιβόητος νόμος Κατρούγκαλου είναι ίσως από τους πιο παρεξηγημένους νόμους στη χώρα. Και υπό αυτήν την έννοια, ο ίδιος ο Γιώργος Κατρούγκαλος έχει αδικηθεί. Διότι το γεγονός ότι είχαμε ένα ασφαλιστικό σύστημα μη βιώσιμο δεν μπορεί να διαψευσθεί από κανέναν. Είναι αδιαμφισβήτητο. Αρα, αργά ή γρήγορα, μια μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα θα έπρεπε οποιαδήποτε κυβέρνηση να την κάνει, ανεξαρτήτως αν είχαμε ή δεν είχαμε τρόικα». Αυτά έλεγε τις προάλλες σε συνέδριο για την Υγεία ο Αλέξης Τσίπρας. «Παρεξηγημένος» λοιπόν ο πιο αντιδραστικός νόμος για την Ασφάλιση, που καταδίκασε παλιούς και νέους συνταξιούχους σε συντάξεις πείνας. «Αδικημένος» ο υπουργός τον οποίο οι συνταξιούχοι δίκαια ονόμασαν «ψαλιδοχέρη». Και, ακόμα πιο σημαντικό: Η ομολογία ότι είχαμε - δεν είχαμε τρόικα οι ανατροπές έπρεπε να νομοθετηθούν, μαζί με αναμασήματα περί «βιωσιμότητας» που είχαν κάνει «σημαία» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μέσα σε λίγες γραμμές αποτυπώθηκε όλη η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό, «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση» της στρατηγικής της ΕΕ και της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Γι' αυτό άλλωστε η ΝΔ, όταν ήρθε στην κυβέρνηση, σεβάστηκε ως «ιερό ευαγγέλιο» τον νόμο Κατρούγκαλου και τον εφάρμοσε «μετά βαΐων και κλάδων», αφού αποτελεί ένα από τα βάθρα της κοινής αντιλαϊκής πολιτικής τους στις συντάξεις. Αν θέλει πάντως ο Τσίπρας να επιβεβαιώσει πόσο «αδικημένος» είναι ο Κατρούγκαλος και πόσο «παρεξηγημένος» ο νόμος του, ας ρωτήσει τους χιλιάδες συνταξιούχους που στις 24 Ιούνη θα διαδηλώσουν ξανά, με πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα.

Εντάξει, κατανοούμε την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει κλίμα αισιοδοξίας για την οικονομία και την ανάγκη της να συντηρεί φρούδες ελπίδες στον λαό ότι υπάρχει φως στο τούνελ και ότι θα δει κι αυτός «καλύτερες μέρες»... Οι αλχημείες της όμως με τους δείκτες της οικονομίας που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ είναι προκλητικές και την εκθέτουν. Για παράδειγμα, τις προάλλες έγινε πρώτη είδηση η θετική μεταβολή του ΑΕΠ, 7% για το α' τρίμηνο του 2022 σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό, πυροδοτώντας ένα προπαγανδιστικό μπαράζ για το πόσο καλά τα καταφέρνει η κυβέρνηση στην οικονομία, παρά τις μεγάλες δυσκολίες. Μόνο που πέρυσι την ίδια εποχή η αγορά ήταν κλειστή λόγω των lockdowns της πανδημίας και η οικονομική δραστηριότητα ήταν εντελώς «παγωμένη»! Επομένως, οτιδήποτε και να συγκρίνει κανείς, το αποτέλεσμα μόνο θετικό μπορεί να είναι. Ακόμα κι έτσι, όμως, τι σχέση έχουν οι δείκτες αυτοί με την πραγματικότητα που ζει καθημερινά ο λαός και γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη; Με την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, με τους χαμηλούς μισθούς και την «ευελιξία» που σαρώνει στην αγορά εργασίας; Απολύτως καμία! Ο λαός δεν πρέπει να κρεμάσει καμία ελπίδα του στις «διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης ότι για δικό του όφελος ...κοπιάζει να ανακάμψει η οικονομία. Ούτε στον καβγά της με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί να πετύχει καλύτερα και γρηγορότερα τον ίδιο στόχο. Η ακρίβεια, η φτώχεια, η δουλειά - λάστιχο, η ανεργία, είναι η άλλη όψη της ίδιας βάρβαρης πολιτικής που μοιράζει προνόμια και χρήμα με ουρά στο κεφάλαιο, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης», επιβεβαιώνοντας ότι ο λαός πληρώνει για τα κέρδη του σε ανάπτυξη και κρίση.