Την περίοδο της πανδημίας, κράτος και εργοδοσία απέρριπταν οποιοδήποτε μέτρο ουσιαστικής προστασίας των εργαζομένων και από την άλλη διαφήμιζαν την τηλεργασία ως «πανάκεια» για να περιοριστεί η διασπορά του ιού. Οπως αποδείχθηκε, όμως, η «εξ αποστάσεως» εργασία θεσμοθετήθηκε για να περιορίσουν οι μεγάλες εταιρείες τα λειτουργικά τους έξοδα και να τα μεταφέρουν στις πλάτες των εργαζομένων. Αλλά και για να εντείνουν την εκμετάλλευση, καταργώντας ακόμα και τα πιο στοιχειώδη όρια του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Τώρα, με αφορμή την έκρηξη στις τιμές της Ενέργειας, ο προβληματισμός στα αστικά επιτελεία αντιστρέφεται και έχει να κάνει με το κατά πόσο ένας εργαζόμενος μπορεί να αντεπεξέλθει στην αύξηση του κόστους της τηλεργασίας χωρίς να απαιτηθούν αυξήσεις στον μισθό, ή κάποιο γενναίο επίδομα από την εργοδοσία για να πληρώνονται οι λογαριασμοί του ρεύματος. Ο προβληματισμός εντείνεται από το γεγονός ότι σε χώρες όπως η Βρετανία ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων που είχαν επιλέξει την τηλεργασία σκοπεύουν τώρα να επιστρέψουν στο γραφείο τους, επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα για το ρεύμα, που αυξάνονται κατά 3.000 ευρώ ετησίως! Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η τηλεργασία δεν επιλέχθηκε για «να εναρμονιστεί καλύτερα η οικογενειακή με την επαγγελματική ζωή», όπως αναμασούσαν οι διάφοροι προπαγανδιστές της όταν ήταν σε έξαρση η πανδημία, αλλά επειδή αυτό συνέφερε το κεφαλαίο και την κερδοφορία του. Με το ίδιο ακριβώς κριτήριο επαναξιολογείται τώρα η αποδοτικότητα του μέτρου, με τους εργαζόμενους είτε να φορτώνονται εκβιαστικά τα αυξημένα έξοδα είτε να γίνονται μπαλάκι ανάμεσα στο σπίτι και στο γραφείο, καταπώς συμφέρει κάθε φορά την εργοδοσία.
Για το «τέλος της αφθονίας» και της «ανεμελιάς» προειδοποίησε τους Γάλλους ο Εμανουέλ Μακρόν, ενώ αντίστοιχες παρεμβάσεις κάνουν κι άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Δεν ξέρουμε βέβαια πώς ακούγεται αυτό στο 14,8% του πληθυσμού στη Γαλλία (περίπου 9,3 εκατομμύρια άνθρωποι) που το 2018 ζούσαν στο όριο της στατιστικής φτώχειας, ως «παράπλευρη απώλεια» της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, στη Γαλλία, στην Ελλάδα και παντού τέτοιες δηλώσεις έχουν τον χαρακτήρα «πολεμικού ανακοινωθέντος» και προετοιμάζουν τους λαούς σε κλίμα φόβου και ανασφάλειας για νέες βαριές θυσίες, προκειμένου να θωρακιστούν τα μονοπώλια από τις συνέπειες της κρίσης, του πολέμου και των ενεργειακών ανταγωνισμών. Σε μια άλλη αποστροφή του λόγου του, ο Γάλλος Πρόεδρος διαπίστωσε ότι «η στιγμή που ζούμε μοιάζει διαρθρωμένη από μια σειρά σοβαρών κρίσεων (...) και θα μπορούσαν μερικοί να θεωρήσουν ότι η μοίρα μας είναι να διαχειριζόμαστε αιωνίως κρίσεις ή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης». Μόνο που αυτή η διαδοχή των «κρίσεων», όπως κι αν τις ονομάζουν, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «κανονικότητα» του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, που σάπισε και αναπαράγει τα αδιέξοδα για τους λαούς, οι οποίοι μπορούν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους μόνο στην πάλη για την ανατροπή του.
Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, η δημοτική αρχή του Μαϊάμι στις ΗΠΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να «αντιμετωπίσει» την αύξηση των αστέγων, που ξεπέρασαν φέτος τους 1.500, στήνοντας έναν καταυλισμό από σκηνές σε ένα νησί όπου λειτουργεί μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων, απέναντι από την πόλη. Η πρόταση αυτή εξετάζεται σε μια περίοδο που οι άστεγοι σε ολόκληρη τη χώρα αυξήθηκαν κατά 11% σε έναν χρόνο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι θύματα της οικονομικής ανέχειας, που τους οδήγησε σε αδυναμία να πληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο ή άλλα χρέη στις τράπεζες, που ήταν συνδεδεμένα με το σπίτι τους. Οι σπιτονοικοκύρηδες μετατράπηκαν μέσα σε μια νύχτα σε παρίες, όπως χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στη χώρα μας. Κι από πάνω, το άθλιο σύστημα που ευθύνεται για το ξεσπίτωμά τους, ετοιμάζεται τώρα να τους στείλει ...εξορία δίπλα στα λύματα, για να μην χαλάνε τη μόστρα του κοσμοπολίτικου Μαϊάμι. Το βαρέλι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δεν έχει πάτο. Και ο αγώνας για την ανατροπή του επείγει, πριν δούμε την αμερικάνικη τεχνογνωσία να μεταφέρεται στη χώρα μας και τους άστεγους της Αθήνας να μετακομίζουν σε καταυλισμό στην Ψυτάλλεια, για να μη θαμπώσει η τουριστική βιτρίνα στο κέντρο της Αθήνας και στην παραλιακή Ριβιέρα!