Μία από τις πολλές έρευνες που έχουν να κάνουν με τη στέγη υπολογίζει ότι για να αγοράσει κάποιος ένα σπίτι, θα πρέπει να ξεχάσει τον μισθό του για τους επόμενους 342 μήνες (!) αν αμείβεται με τον μέσο μισθό και όχι με κάποια υποδιαίρεσή του, όπως συμβαίνει για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για 28,5 χρόνια κατά μέσο όρο ένα λαϊκό νοικοκυριό θα πρέπει να δίνει κάθε μήνα ολόκληρο τον μισθό του στην τράπεζα. Και επειδή αυτό είναι αδύνατο (από τον ίδιο μισθό πρέπει επίσης να φάει, να ζεσταθεί, να ντυθεί, να πληρώσει άλλες ανελαστικές υποχρεώσεις) η περίοδος αυτή επιμηκύνεται ακόμα περισσότερο, καθιστώντας τους δανειολήπτες ομήρους των τραπεζών για μια ζωή.

Βέβαια, μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που σχεδόν ταυτίζεται με τα όρια της ενήλικης ζωής ενός ανθρώπου, σε μια εποχή μεγάλων αβεβαιοτήτων και απανωτών κρίσεων κανείς δεν εγγυάται ότι ο δανειολήπτης θα μπορεί για 40 και 50 χρόνια να πληρώνει με την ίδια συνέπεια τη δόση του στην τράπεζα. Μπορεί να χάσει τη δουλειά του, ή να αυξηθούν τα επιτόκια, ή να του τύχει μια οικογενειακή αναποδιά, ή να μικρύνει ο μισθός του, ή να ακριβύνει κι άλλο η ζωή. Εκεί έρχεται η τράπεζα - με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων - για να ...εξορθολογίσει τη νέα κατάσταση, με τη δήμευση και τον πλειστηριασμό σπιτιών που στο μεταξύ έχουν πληρωθεί μια και δυο φορές από τους ιδιοκτήτες τους. Αλλά και στα νοίκια η κατάσταση δεν είναι καλύτερη, αφού σύμφωνα με άλλες έρευνες έχουν αυξηθεί κατά 60% από το 2015 και σήμερα απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού. Χωρίς σπίτι δεν ζεις. Αλλά και με σπίτι πάλι δεν ζεις, αφού η ανάγκη του λαού για σύγχρονη, φτηνή και ασφαλή κατοικία συνθλίβεται στα γρανάζια της εμπορευματοποίησης και του κέρδους.

Με την απεργία στις 28 Φλεβάρη φιλοτιμήθηκε να ασχοληθεί το «ΠΡΙΝ», καταλήγοντας στις καθιερωμένες ακροβασίες αυτού του χώρου (ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Αντιγράφουμε την πρώτη παράγραφο του άρθρου: «Αν και ο αρχικός σχεδιασμός του ΠΑΜΕ για απεργία στις 28 Φλεβάρη, ένα χρόνο μετά το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη, ήταν γραφειοκρατικός και δεν συνέβαλε στην ενοποίηση των μετώπων πάλης (φοιτητικό κίνημα, αγρότες, εργαζόμενοι) το προηγούμενο διάστημα, η δυναμική της ταξικής πάλης οδήγησε στο να διαμορφωθεί ως ένας κόμβος. Η απεργία της 28ης Φλεβάρη, που παίρνει πανεργατικά χαρακτηριστικά χωρίς τη ΓΣΕΕ, καθώς πολλά Εργατικά Κέντρα έχουν πάρει απεργιακή απόφαση (ανάμεσά τους και τα ΕΚ Αθήνας, Πειραιά κ.ά.) όπως και η ΑΔΕΔΥ...». Οσα δεν φτάνει το ΝΑΡ τα κάνει κρεμαστάρια... Γι' αυτό μόνοι τους χαρακτηρίζουν «γραφειοκρατικό» τον σχεδιασμό για απεργία στις 28/2 και ταυτόχρονα χαρακτηρίζουν την απεργία ...«κόμβο»! Τρικυμία εν κρανίω. Η αλήθεια είναι όμως ότι κεντρικά πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη του ΝΑΡ πολέμησαν με μένος την απεργία στις 28/2, όπως στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, όπου τη χαρακτήρισαν «κομματική». Τώρα που παίρνει πανεργατικά χαρακτηριστικά, παρά την προσπάθεια υπονόμευσης από την ηγεσία της ΓΣΕΕ και τα διάφορα άλλα εξαπτέρυγα, τώρα που αγρότες, φοιτητές και ΕΒΕ αποφασίζουν τη μαζική συμμετοχή τους, οι ίδιες αυτές δυνάμεις (ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ) βλέπουν στην απεργία έναν «αγωνιστικό κόμβο». Μιλάμε για τυχοδιώκτες με πατέντα... Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν είσαι αποσπασμένος από την πραγματικότητα και σε τυφλώνει το αντι-ΠΑΜΕ μένος. Οπότε, καλύτερα να μασάς.