Το «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» πάει γάντι στον υπουργό Υγείας, ο οποίος, αφού «έκαψε» τα νοσοκομεία και τους υγειονομικούς, τώρα υπερασπίζεται ως ...κάτοικος βορείων προαστίων την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού και της κυβέρνησης στην πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά. «Το κράτος ήταν εκεί», λέει ο Γεωργιάδης, επειδή δεν υπήρξε ένας δήμαρχος που να κάνει παράπονα στην προχτεσινή σύσκεψη με τον πρωθυπουργό. Εμείς να του θυμίσουμε ότι στον «ενοχλητικό» κοινοτάρχη Βαρνάβα, εκλεγμένο με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», απαγορεύτηκε να παραβρεθεί στη σύσκεψη, κι ας ξεκίνησε από εκεί η φωτιά. Οσο για τους υπόλοιπους αιρετούς, που τη μέρα της πυρκαγιάς έσερναν τα εξ αμάξης στην κυβέρνηση, ας βγάλουν οι δημότες συμπεράσματα από την προχτεσινή συνένοχη σιωπή τους. Αλλωστε, ο επιλεκτικά ανήμπορος να προστατέψει τον λαό κρατικός μηχανισμός, περιλαμβάνει και τους ίδιους, που υλοποιούν την πολιτική του κόστους - οφέλους σε επίπεδο δήμων και απορρίπτουν συστηματικά τις προτάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για τη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής πρόληψης και προστασίας των δασών. Τι άλλο είπε ο υπουργός; Οτι όσα σπίτια καθάρισαν τα οικόπεδά τους, γλίτωσαν. Υμνος στην «ατομική ευθύνη» η πολιτική της κυβέρνησης και τιμωρός το κράτος για όποιον δεν συμμορφώνεται με την εντολή «σώσε μόνος την περιουσία σου»!

Το τελευταίο όμως που ξεστόμισε ο Γεωργιάδης ήταν και το πιο χυδαίο: Οση σχέση είχαν οι διαμαρτυρόμενοι με την περιοχή, άλλη τόση έχω εγώ με τη Γροιλανδία, έγραψε σε ανάρτησή του. Εξυπναδούλες που δεν σώζουν ούτε τον ίδιο ούτε την κυβέρνηση από τις εγκληματικές ευθύνες για την καταστροφή. Πρώτα απ' όλα, δεν ξέρουμε αν ο Γεωργιάδης ζήτησε ...διαβατήριο απ' όσους διαδήλωσαν την Τρίτη στην Πεντέλη για να ξέρει από πού κρατάει η σκούφια του καθενός. Το βέβαιο είναι ότι μαζί με τους πυρόπληκτους κατοίκους, ήταν και πολλοί ακόμα από διάφορα μέρη της Αττικής, που ζουν τις συνέπειες της ίδιας εμπρηστικής πολιτικής, αναπνέουν τον ίδιο δηλητηριώδη αέρα από τα καμένα δάση, στερούνται το ίδιο δάσος, που δεν θέλει και δεν μπορεί να προστατέψει το κράτος, ζουν με τον ίδιο εφιάλτη ότι μια μέρα η φωτιά θα φτάσει στο δικό τους σπίτι. Τον φόβο τους εκφράζουν λοιπόν ο Γεωργιάδης και η κυβέρνηση, προσπαθώντας να απαξιώσουν τη μαζική λαϊκή διαμαρτυρία, επειδή ξέρουν ότι αυτός είναι ο πραγματικός τους αντίπαλος, και όχι οι εκλεγμένοι με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ δήμαρχοι, ούτε τα κόμματά τους, που στηρίζουν την ίδια πολιτική τού «στάχτη και μπούλμπερη».

Για πολλοστή φορά, μια πυρκαγιά σε βιομηχανία της Δυτικής Αττικής μετέτρεψε σε θάλαμο αερίων το Λεκανοπέδιο. Ο κρατικός μηχανισμός, σε ρόλο θεατή, έστειλε το καθιερωμένο 112 για να μας πει ότι κινδυνεύουμε και να κλειστούμε στα σπίτια μας, χωρίς καμιά άλλη ενημέρωση - και πολύ περισσότερο χωρίς καμιά φροντίδα - για ευπαθείς ομάδες, ή για όσους είχαν ήδη εκτεθεί στους τοξικούς καπνούς. Με αυτοθυσία και με 3 τραυματίες συναδέλφους τους, οι πυροσβέστες έσβησαν τελικά τη φωτιά στο εργοστάσιο Λιπασμάτων, πριν επεκταθεί σε άλλες επιχειρήσεις. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν: Τι σχέδιο έχουν κυβέρνηση και Περιφέρεια για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών σε μεγάλες επιχειρήσεις που γίνονται όλο και πιο συχνές, μια ανάσα από την πρωτεύουσα; Τι σχέδιο υπάρχει σε περίπτωση Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης; Τι θα γίνει με τα χιλιάδες εργοστάσια και τις μάντρες ανακύκλωσης που λειτουργούν μέσα ή πολύ κοντά στον οικιστικό ιστό, απειλώντας τον λαό σαν ωρολογιακές βόμβες; Οι 150 πυρκαγιές σε επιχειρήσεις μέσα ή δίπλα στην Αθήνα από την αρχή του χρόνου, όπως και η πρόσφατη πυρκαγιά στη Βορειανατολική Αττική, που «μπήκε» μέσα στα Βριλήσσια και στο Χαλάνδρι, χτυπούν δυνατά την καμπάνα του κινδύνου. Η λαϊκή κινητοποίηση για μέτρα ουσιαστικής πρόληψης και προστασίας, σε σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, είναι επιτακτική ανάγκη.