Για πολλοστή φορά, μια πυρκαγιά σε βιομηχανία της Δυτικής Αττικής μετέτρεψε σε θάλαμο αερίων το Λεκανοπέδιο. Ο κρατικός μηχανισμός, σε ρόλο θεατή, έστειλε το καθιερωμένο 112 για να μας πει ότι κινδυνεύουμε και να κλειστούμε στα σπίτια μας, χωρίς καμιά άλλη ενημέρωση - και πολύ περισσότερο χωρίς καμιά φροντίδα - για ευπαθείς ομάδες, ή για όσους είχαν ήδη εκτεθεί στους τοξικούς καπνούς. Με αυτοθυσία και με 3 τραυματίες συναδέλφους τους, οι πυροσβέστες έσβησαν τελικά τη φωτιά στο εργοστάσιο Λιπασμάτων, πριν επεκταθεί σε άλλες επιχειρήσεις. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν: Τι σχέδιο έχουν κυβέρνηση και Περιφέρεια για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών σε μεγάλες επιχειρήσεις που γίνονται όλο και πιο συχνές, μια ανάσα από την πρωτεύουσα; Τι σχέδιο υπάρχει σε περίπτωση Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης; Τι θα γίνει με τα χιλιάδες εργοστάσια και τις μάντρες ανακύκλωσης που λειτουργούν μέσα ή πολύ κοντά στον οικιστικό ιστό, απειλώντας τον λαό σαν ωρολογιακές βόμβες; Οι 150 πυρκαγιές σε επιχειρήσεις μέσα ή δίπλα στην Αθήνα από την αρχή του χρόνου, όπως και η πρόσφατη πυρκαγιά στη Βορειανατολική Αττική, που «μπήκε» μέσα στα Βριλήσσια και στο Χαλάνδρι, χτυπούν δυνατά την καμπάνα του κινδύνου. Η λαϊκή κινητοποίηση για μέτρα ουσιαστικής πρόληψης και προστασίας, σε σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, είναι επιτακτική ανάγκη.