Τη «λύση» της ιδιωτικής ασφάλισης για φυσικές καταστροφές, ώστε το κράτος να μη δίνει φράγκο για την κατεστραμμένη περιουσία του λαού, πρότεινε ο δήμαρχος Βόλου, Αχ. Μπέος. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Είμαι αντίθετος με τα σπίτια και τα αυτοκίνητα (σ.σ. να αποζημιώνονται). Βάλτε ασφάλεια, κύριοι. Δεν μπορεί το κράτος με κάθε καταστροφή να έρχεται να σε αποζημιώνει για το σπίτι σου. Ας το πρόβλεπες και να έβαζες ασφάλεια». Πρόκειται για τον ίδιο δήμαρχο που πέρσι έδινε «σόου» μπροστά στις κάμερες και κατηγορούσε τον κόσμο ότι με δική του ευθύνη εγκλωβίστηκε στους δρόμους - ποτάμια, επειδή «επέλεξε» να πάει στη δουλειά αντί να κάτσει σπίτι του! Χώρια οι αθλιότητες απέναντι σε μέλη της ΚΝΕ και κατοίκους που ξελάσπωναν σπίτια, αλλά και η επίθεση σε πλημμυροπαθή που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για τα μπαζωμένα ρέματα... Ο δήμαρχος Βόλου αποδεικνύεται ο καλύτερος «λαγός» για την κυβέρνηση, που αποθεώνει την «ατομική ευθύνη» για να απαλλαγεί το κράτος από την ευθύνη προστασίας της περιουσίας του λαού και της αποζημίωσης, στέλνοντας πελατεία στα «κοράκια» που βλέπουν τις φυσικές καταστροφές ως «ευκαιρία» για περισσότερα κέρδη. Ο λαός της περιοχής, που έναν χρόνο μετά τις φονικές πλημμύρες συνεχίζει τη μάχη για να ορθοποδήσει και να μείνει στον τόπο του, μια επιλογή έχει: Να δυναμώσει τον αγώνα του για αποζημίωση 100%, ουσιαστική προστασία και αποκατάσταση, σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ και τους κολαούζους της στην Τοπική Διοίκηση.

Μιλώντας για την «πράσινη μετάβαση» από τη ΔΕΘ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Ενέργειας της Γερμανίας είπε μεταξύ άλλων: «Στην Ευρώπη έχουμε εσωτερικεύσει τα οφέλη της εκβιομηχάνισης για πάνω από 200 χρόνια - χρησιμοποιήσαμε τα χρήματα για κοινωνικά συστήματα, κατασκευή δρόμων, υποδομές, ευημερία, υψηλότερους μισθούς - και εξωτερικεύσαμε το κόστος της εις βάρος των ποταμών, του ουρανού μας, του κλίματος. Στις δεκαετίες του '70 και του '80 αρχίσαμε να το αλλάζουμε αυτό, αλλά (...) η αλλαγή στοιχίζει». Να λοιπόν μια άλλη εκδοχή του «μαζί τα φάγαμε», που καθιστά συνένοχους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για την καταστροφή του περιβάλλοντος από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στον βωμό της κερδοφορίας τους. Ο Γερμανός αξιωματούχος ενοχοποιεί θρασύτατα τον λαό για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα της αστικής τάξης και ταυτόχρονα «ξεπλένει» τη στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», που καμιά σχέση δεν έχει με την προστασία του περιβάλλοντος, παρά μόνο την κερδοφορία τους! Ποιος έχασε όμως την ντροπή για να την βρουν οι ...ατζέντηδες των πράσινων ομίλων. Ειδικά όταν απευθύνονται στους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας, που ζουν τον οδοστρωτήρα της απολιγνιτοποίησης και στα νοικοκυριά που παθαίνουν ίλιγγο κάθε φορά που ανοίγουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, όπου πλέον οι περίφημες ΑΠΕ κυριαρχούν κατά κράτος στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής.

Σύμφωνα με έρευνα από τη διεθνή ομάδα IWG, η οποία προωθεί την «υβριδική εργασία» (συνδυασμός εργασίας από τον χώρο δουλειάς ή από απομακρυσμένο σημείο), η περίοδος των καλοκαιρινών διακοπών είναι για το 61% των γονέων μια από τις πιο «στρεσογόνες», επειδή τότε κλείνουν τα σχολεία. Αντί να αποτελεί διάστημα χαλάρωσης και ποιοτικού χρόνου για όλη την οικογένεια, η περίοδος αυτή μετατρέπεται σε «αγκάθι», λόγω αυξημένων εντάσεων και εξόδων, μεγαλύτερης κούρασης κ.ά., αφού οι συνθήκες δουλειάς - λάστιχο για τους γονείς «συναντιούνται» με τις υποβαθμισμένες ή και ανύπαρκτες δομές απασχόλησης των παιδιών εκτός σχολείου. Η έρευνα βέβαια φωτίζει τις «αρνητικές επιπτώσεις» από τη σκοπιά της εργοδοσίας (!) και γι' αυτό εστιάζει στη «μείωση της παραγωγικότητας» κυρίως των εργαζόμενων γυναικών, διαπιστώνοντας χολερικά ότι τα καλοκαίρια «οι γονείς καταφεύγουν στην ετήσια άδεια ώστε να μειώσουν έξοδα και να φροντίσουν τα παιδιά» κ.ο.κ. Κάπου εκεί έρχεται να «κουμπώσει» η λεγόμενη «υβριδική εργασία», με πολλαπλά οφέλη για τον εργοδότη: Και άδειες δεν παίρνουν οι εργαζόμενοι, και το κράτος απαλλάσσεται από την ευθύνη της δημιουργικής απασχόλησης, αφού οι γονείς κάνουν τους «παιδοφύλακες», ενώ παράλληλα δουλεύουν. Η «σύγχρονη» αγορά εργασίας, αυτή της «καινοτομίας» και της «ψηφιακής εποχής», στα καλύτερά της δηλαδή! Τόσο που εν έτει 2024, αντί να εξασφαλίζεται περισσότερος και πιο ποιοτικός ελεύθερος χρόνος για τους εργαζόμενους, αντί να αξιοποιούνται ακόμα και οι διακοπές πιο δημιουργικά και ωφέλιμα για τη νέα γενιά, αυτές λογαριάζονται ως «βαρίδι» στην καπιταλιστική κερδοφορία, με το κεφάλαιο να χαλκεύει νέους, «υβριδικούς» κρίκους στην αλυσίδα της εκμετάλλευσης.