Αυτήν τη βδομάδα, αμαξοστοιχία στην Πράγα έπεσε σε ακινητοποιημένο τρένο και 35 άτομα χρειάστηκαν τις πρώτες βοήθειες. Την προηγούμενη, συγκρούστηκαν 2 εμπορικές αμαξοστοιχίες στο Μιλάνο και στη συνέχεια διερχόμενο επιβατικό τρένο προσέκρουσε σε εμπορευματοκιβώτια που είχαν πέσει στις γραμμές. Απολογισμός: Τρεις τραυματίες. Αυτή είναι η «κανονικότητα» στην ΕΕ, όπου μόνο το 2021 είχαν γίνει 1.389 ατυχήματα στις σιδηροδρομικές γραμμές, με 637 νεκρούς, από τα οποία τα 97 αφορούσαν μετωπικές συγκρούσεις. Αυτή η «κανονικότητα» - και όχι κάποια παραφωνία - της «απελευθέρωσης» και της ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου εγκυμονεί τον κίνδυνο για νέα «Τέμπη» στη χώρα μας, όπου τις τελευταίες μέρες παρ' ολίγον να συμβούν νέες τραγωδίες, με τα δυο τρένα του Προαστιακού που λίγο έλειψε να συγκρουστούν, και την πρόσκρουση αμαξοστοιχίας σε πεσμένα δέντρα. Η κατάσταση στις σιδηροδρομικές μεταφορές - παρά τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης - επιδεινώνεται, επειδή η ασφάλεια των επιβατών φτάνει ως εκεί που επιτρέπουν η «απόσβεση επενδύσεων» και η «επιχειρηματική σκοπιμότητα». Η πολιτική του κέρδους είναι αυτή που εκτροχιάζει τη λαϊκή ανάγκη για σύγχρονες, ασφαλείς, φτηνές δημόσιες συγκοινωνίες και με αυτήν πρέπει να συγκρουστεί ακόμα πιο δυνατά ο λαός.

Τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας είναι τα μεγάλα θύματα του «εξορθολογισμού» και της «εξοικονόμησης» στην Εκπαίδευση. Η ιστορία που ακολουθεί είναι αποκαλυπτική: Η οικογένεια του Αλτίν Τοτσίλα αναγκάστηκε να μετακομίσει από την Ημαθία στη Χαλκιδική. Εγκαταστάθηκε στα Σήμαντρα. Οταν πήγε να γράψει την δεκάχρονη κόρη τους στο σχολείο, ανακάλυψε ότι αυτό δεν ήταν εφικτό. Αν γινόταν δεκτή, το τμήμα θα έπρεπε να σπάσει στα δυο, κατά παρέκκλιση των εντολών που έχει δώσει το υπουργείο να συγχωνεύονται και όχι να «σπάνε» τα τμήματα. Η «λύση» που του πρότειναν ήταν να στείλει το παιδί σε άλλο σχολείο, 8 χιλιόμετρα μακριά! Αντιδρώντας οι γονείς πήγαν το παιδί στο σχολείο που ανήκε κανονικά. «Καλέσανε την αστυνομία για να βγάλει το παιδί μου έξω από τον χώρο του σχολείου. Το παιδί τρόμαξε και άρχισε να κλαίει. Τώρα αναγκάζομαι να φεύγω από τη δουλειά για να πηγαίνω κάθε πρωί το παιδί μου στο σχολείο της Πορταριάς, 8 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται. Ούτε μπορώ να στέλνω το παιδί μου με το λεωφορείο. Ποιος γονέας θα άφηνε 10 χρονών παιδί να πάει με το λεωφορείο μόνο του, χωρίς συνοδό;». Το ποτήρι ξεχείλισε! Κανένας εκπαιδευτικός και κανένας γονιός δεν μπορεί να μένει αδιάφορος απέναντι στην πολιτική που βλέπει τα παιδιά σαν κόστος και αριθμούς.

«Εχω ψηφίσει εκατό νομοσχέδια στην κυβέρνηση Παπανδρέου όταν ήταν ο Σαμαράς αρχηγός (στη ΝΔ). Εκατό! Του ΣΥΡΙΖΑ λίγα ψηφίσαμε όταν ήταν σωστά;». Τάδε έφη Μάριος Σαλμάς, βουλευτής της ΝΔ, μιλώντας στο «OPEN», με αφορμή το παρουσιαζόμενο ως «γαλάζιο αντάρτικο», με την Eρώτηση 11 βουλευτών της ΝΔ στον υπουργό Οικονομικών για τους δανειολήπτες. Υπάρχει και η αντίστροφη πορεία: Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τα τελευταία 5 χρόνια τα 2/3 σχεδόν των νομοσχεδίων που έφερε η κυβέρνηση ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ τα μισά. Πίσω από θεωρίες για «εσωκομματικές διαφοροποιήσεις» και πομφόλυγες περί «αφουγκρασμού της λαϊκής βάσης της παράταξης», λάμπει πάντα η στρατηγική σύμπλευση στα βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου. Εκεί ομονοούν και το ομολογούν!