Οσοι έσπευσαν να μιλήσουν για «ανθρώπινο λάθος» (πρώτη απ' όλους η κυβέρνηση των ΗΠΑ) είναι φανερό ότι θέλουν να καλύψουν τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε τέτοια δυστυχήματα - εγκλήματα. Ηταν θέμα χρόνου να συμβεί, και όχι η κακιά η ώρα. Και οι ευθύνες βαραίνουν τόσο την προηγούμενη κυβέρνηση των Δημοκρατικών, που έλεγχε τον κρατικό μηχανισμό μέχρι πριν από λίγες μέρες, όσο και τη νέα διακυβέρνηση Τραμπ, ο οποίος έδωσε άλλα αντ' άλλων δικαιολογίες, ενώ διακηρυγμένη πολιτική του είναι η παραπέρα περικοπή των δαπανών για τη λειτουργία του κράτους, άρα και η διαιώνιση της υποστελέχωσης τέτοιων κρίσιμων για την προστασία και τη ζωή του λαού υπηρεσιών. Κι επειδή η Ουάσιγκτον δεν κείται μακράν, δεν ξεχνάμε ότι και στη χώρα μας οι εργαζόμενοι στην ΥΠΑ έχουν καταγγείλει πολλές φορές την υποστελέχωση και προειδοποιούν για «Τέμπη του αέρα».

Στο κενό πέφτει η προσπάθεια της κυβέρνησης να υπονομεύσει τα μπλόκα των αγροτοκτηνοτρόφων ή να κάνει πως δεν υπάρχουν, όσο αυτά ενισχύονται και στήνονται καινούργια. Ξέρουν άλλωστε καλά η κυβέρνηση και τα στελέχη της στις αγροτικές περιοχές ότι ο δίκαιος αυτός αγώνας ασκεί μεγάλη επίδραση και σε όσους δεν έχουν βγει ακόμα στον δρόμο, επειδή έχουν φτάσει στο αμήν και κρίνεται πλέον η επιβίωσή της. Γι' αυτό υπουργοί και παρατρεχάμενοι προσπαθούν τώρα να καλοπιάσουν τους αγρότες και να τους ...συμβουλεύσουν για τις μορφές πάλης και τα αιτήματα που προβάλλουν. Λέει για παράδειγμα ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ότι «οι κρίσεις δεν λύνονται με συνθήματα, αλλά με ουσιαστικές παρεμβάσεις και διάλογο (...) τα προβλήματα των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα δεν προσφέρονται για κομματική εκμετάλλευση (...) ο διάλογος φέρνει λύσεις και καλώ τους Ελληνες αγρότες να συμμετάσχουν με ουσιαστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις». Σερβίρει ξαναζεσταμένη σούπα... Και τι δεν έχουν ακούσει οι αγρότες όλα αυτά τα χρόνια για «κομματικοποίηση» των κινητοποιήσεων, για «μη ρεαλιστικά αιτήματα», για τον αγώνα τους στα μπλόκα. Η σημερινή όμως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τρώνε το ένα χαστούκι μετά το άλλο από τις μαζικές αγροτικές κινητοποιήσεις, επειδή η πολιτική τους και της ΕΕ είναι αυτή που βγάζει τους βιοπαλαιστές της υπαίθρου στον δρόμο. Αυτή ανακυκλώνει τα αδιέξοδα σε βάρος τους, αυτή τους πετάει εκτός παραγωγής, αυτή απειλεί την επιβίωσή τους. Συνθήματα λοιπόν λέει η κυβέρνηση και όχι οι αγρότες. Οσο για τον διάλογο και τις προτάσεις, μια στοίβα υπομνήματα και χαρτιά των Ομοσπονδιών και των Συλλόγων θα βρει ο υπουργός αν ανοίξει τα συρτάρια του. Είναι γελοίο να κάνει πως δεν τα ξέρει, τόσες φορές που τα έχει απορρίψει...

Πριν μερικούς μήνες, όταν βρισκόταν υπό διαμόρφωση το αναθεωρημένο «Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα» (ΕΣΕΚ), οι επιχειρηματικοί όμιλοι είχαν βγάλει τα μαχαίρια για το μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής: Οι ΑΠΕτζήδες των φωτοβολταϊκών απέναντι στους ΑΠΕτζήδες των αιολικών και όλοι μαζί απέναντι στους ομίλους του φυσικού αερίου. Ολα για το μοίρασμα της πίτας των κερδών και της κρατικής στήριξης. Ομως το «Ελντοράντο» της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας είναι κόλαση για τα λαϊκά νοικοκυριά, είτε το μείγμα «γέρνει» προς το φυσικό αέριο, είτε προς τις ΑΠΕ. Αυτό αποδεικνύεται και από τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ. Το 2024, για δεύτερη φορά από το 1990, η Ελλάδα υπήρξε καθαρός εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ΑΠΕ βρέθηκαν μεν στην πρώτη θέση της ηλεκτροπαραγωγής, έμειναν όμως πίσω σε σχέση με το άθροισμα της παραγωγής από ορυκτό αέριο, λιγνίτη και πετρέλαιο κατά 3,171 GWh. Αντίθετα, μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2024, οι ΑΠΕ ξεπερνούσαν σε παραγωγή το άθροισμα των ορυκτών καυσίμων. Η αντιστροφή το δεύτερο εξάμηνο οφείλεται κυρίως στην αυξημένη συνεισφορά του αερίου. Με λίγα λόγια, είτε με πρωτιά των βιομηχάνων του φυσικού αερίου, είτε των «πράσινων» ομίλων, οι τιμές για τα λαϊκά νοικοκυριά παρέμεναν στα ύψη. Σ' αυτά καταλήγει ο φουσκωμένος λογαριασμός της «απελευθέρωσης» και του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, ανεξάρτητα από το ποια μονοπώλια ανεβαίνουν κάθε φορά στο βάθρο της ηλεκτροπαραγωγής και της κερδοφορίας.