Μιλώντας σε εκπροσώπους 100 ελληνικών επιχειρήσεων, για να τους πείσει να επενδύσουν στην «ανοικοδόμηση» της Ουκρανίας, ο διευθύνων σύμβουλος του ουκρανικού τμήματος της BAYER είπε χαρακτηριστικά: «Η Ουκρανία είναι μια υπέροχη αγορά. Ηταν πολύ καλή επιχειρηματική απόφαση (σ.σ. να συνεχίσουν τη δραστηριότητα και μετά το ξέσπασμα του πολέμου) γιατί πρέπει να βγάλουμε λεφτά. Εχουμε τον σταυρό στο σήμα μας, αλλά δεν είμαστε ο Ερυθρός Σταυρός. Πρέπει να βγάλουμε λεφτά. Υπάρχουν προκλήσεις, αλλά οι ευκαιρίες που υπάρχουν μετριάζουν τους κινδύνους. Μπορώ μόνο να συστήσω σε όλους να πάνε στην Ουκρανία σύντομα, το παράθυρο της ευκαιρίας είναι ανοιχτό τώρα. Μετά τον πόλεμο μπορεί να κλείσει». Δεδομένου ότι πριν από μερικές μέρες, με κοινή τους ανακοίνωση η Παγκόσμια Τράπεζα, η Κομισιόν και ο ΟΗΕ ανέφεραν πως θα χρειαστούν πάνω από 524 δισ. δολάρια στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, αναμένεται μεγάλος συνωστισμός για το μοίρασμα της λείας από την ανοικοδόμηση. Το αίμα για τους λαούς συνεχίζει να ρέει, όμως για το κεφάλαιο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος συνοψίζεται στο τρίπτυχο «Ρίσκο - κίνητρα - ευκαιρίες», που ακούστηκε σε επανάληψη από το βήμα της εκδήλωσης, την οποία συνδιοργάνωσαν ο ΣΕΒ, το Ινστιτούτο «Τόνι Μπλερ», η Σχολή Οικονομικών του Κιέβου και η ουκρανική Ενωση Ευρωπαϊκών Επιχειρήσεων.

Οι «κοιλάδες των Τεμπών» είναι παντού, απειλώντας την υγεία και τη ζωή του λαού, όπως ανέδειξαν και οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που παρέλυσαν την Παρασκευή τη χώρα, με την απεργία και τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από έρευνα (INSEE της Γαλλίας), η οποία δείχνει ότι «τα επιχειρηματικά στελέχη ζουν 5 - 7 χρόνια περισσότερα από τους εργάτες». Επίσης, ότι οι εργάτες έχουν διπλάσιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σχέση με τα στελέχη των επιχειρήσεων. Μάλιστα, η έρευνα δείχνει ότι αυτό το «χάσμα» δεν οφείλεται μόνο στα εργατικά «ατυχήματα», αλλά συνολικά στον τρόπο ζωής, αφού οι εργαζόμενοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα της υποβάθμισης και απαξίωσης της δημόσιας Υγείας. Για το έγκλημα αυτό η εργατική τάξη και τα συνδικάτα της έχουν βγάλει τα «πορίσματά» τους: Είναι αποτέλεσμα της βαρβαρότητας της εκμετάλλευσης και του κέρδους. Γι' αυτό και το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που σημάδεψε την απεργία, παίρνει σάρκα και οστά, δείχνοντας και την πραγματική διέξοδο: Της σύγκρουσης και της ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος, που εγκληματεί κατά συρροή σε βάρος του εργαζόμενου λαού.

Πολλά έχουν ακουστεί για το περίφημο μπάζωμα και τις ευθύνες της κυβέρνησης στο να χαθούν πολύτιμα στοιχεία για το έγκλημα στα Τέμπη. Να θυμίσουμε ότι στις 7/3/2023, μία βδομάδα μετά τη σύγκρουση, ο Χρ. Τριαντόπουλος, επικεφαλής του κυβερνητικού κλιμακίου που διαχειρίστηκε επιτόπου το θέμα, παραδέχτηκε την εμπλοκή της κυβέρνησης: «Το κομμάτι το επιχειρησιακό που τρέξαμε εκείνες τις ημέρες (σ.σ. εννοεί τις πρώτες 3 μέρες μετά το δυστύχημα) ήταν να προχωρήσει γρήγορα όλη η διαδικασία συλλογής και αποκατάστασης της περιοχής. Ενα έργο που έτρεχε σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, με τις σιδηροδρομικές εταιρείες, με την Περιφέρεια κυρίως, με την Πυροσβεστική, με την Αστυνομία, αλλά και πάρα πολλούς ιδιώτες που ανακατεύτηκαν για να μπορέσει να αποκατασταθεί ο χώρος». Αλλά και ο τότε υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κ. Κυρανάκης, στις 11/3/2024 έλεγε σε συνέντευξή του: «Επρεπε να γίνουν εργασίες στο σημείο για να μπορέσει να ξανανοίξει η γραμμή, να ξανακυκλοφορήσει το τρένο. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει σε έναν κρατήρα». Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την προσπάθεια του κυβερνητικού εκπροσώπου να φέρει στα μέτρα του ακόμα και την αναφορά στο πόρισμα ότι στελέχη της κυβέρνησης βρίσκονταν στον χώρο «σε ρόλο απλού παρατηρητή»; Και μόνο το γεγονός ότι δικαιολογούν το μπάζωμα ως «αναγκαίο», τη μια για να πατήσουν οι γερανοί και να προχωρήσει η έρευνα, την άλλη για να αποκατασταθεί γρήγορα η συγκοινωνία (που επανήλθε τελικά μετά από πολλές βδομάδες), είναι προκλητικό και φανερώνει ύποπτη πρεμούρα. Ειδικά μετά τις αποκαλύψεις που ακολούθησαν για το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας...