Η προσπάθειά τους να παρουσιάσουν την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Τραμπ ως αποτέλεσμα της δικής τους επιμονής στην υπεράσπιση των «δυτικών αξιών», απέναντι στον «ολοκληρωτισμό» της Ρωσίας, έχει καταρρεύσει πλήρως στο φόντο των παζαριών για τη διανομή της ιμπεριαλιστικής «λείας» και πλέον τα σπαθιά έχουν βγει από τα θηκάρια των Ευρωατλαντικών «συμμάχων». Αλλη μια απόδειξη ότι οι λαοί πληρώνουν τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, όπως ακριβώς πληρώνουν και την «ειρήνη» τους, η οποία, ακόμα κι αν υπάρξει τελικά συμφωνία για την Ουκρανία, θα είναι εύθραυστη και θα προετοιμάζει τους επόμενους γύρους της σύγκρουσης.

Είναι σκέτη πρόκληση να ακούει κανείς ότι ο Τραμπ θέλει να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία επειδή ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται και από τις δύο πλευρές! Επαναλαμβάνει μάλιστα ότι την τελευταία βδομάδα σκοτώθηκαν 2.000 Ουκρανοί και Ρώσοι και ότι «αυτό πρέπει να σταματήσει». Γελάνε και οι πέτρες με τις ...ευαισθησίες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που βαρύνεται με τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος των λαών όπου Γης. Είναι αποκαλυπτικό και το εξής: Εκεί που τα αμερικανικά συμφέροντα επιβάλλουν έναν νέο συμβιβασμό - ανεξάρτητα από την προδιαγεγραμμένη εξέλιξή του - ο Τραμπ χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τις ανθρώπινες ζωές. Εκεί όμως που απαιτούν φωτιά και τσεκούρι, όπως στην Παλαιστίνη και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση Τραμπ (όπως και η προηγούμενη) στηρίζει αναφανδόν το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και απειλεί να τινάξει στον αέρα την εκεχειρία, για να προχωρήσουν οι εγκληματικοί σχεδιασμοί της στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, όπου το μακελειό δεν έχει σταματήσει ούτε μία μέρα. Παρεμπιπτόντως, η πολυαναμενόμενη «απάντηση» του αιγυπτιακού σχεδίου στο αμερικανικό για το Γάζα προβλέπει την εκδίωξη της Χαμάς από τον παλαιστινιακό θύλακα. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή του ευρωατλαντικού σχεδίου μέσω ...Καΐρου! Και, βέβαια, ούτε σκέψη από τη «δημοκρατική» Δύση και τους συμμάχους της να αφήσουν τους Παλαιστίνιους της Γάζας να αποφασίσουν οι ίδιοι για την τύχη τους...

Μαζί με τις υποσχέσεις ότι μέχρι το 2027 η Ελλάδα θα διαθέτει έναν σύγχρονο και ασφαλή σιδηρόδρομο, η κυβέρνηση αναμασά και τα γνωστά περί «αλλαγών στο κράτος», που θα ωφελήσουν τάχα τον λαό. Για το πρώτο, εδώ και δεκαετίες οι δεσμεύσεις δίνουν και παίρνουν (θυμηθείτε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ιδιωτικοποιούσε τον σιδηρόδρομο). Οσο όμως τα τρένα κινούνται στις ράγες του κέρδους και της «απελευθέρωσης», μόνο κινδύνους και ανασφάλεια θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει ο λαός. Τα παραδείγματα από άλλες χώρες της Ευρώπης, με πιο ανεπτυγμένο σιδηρόδρομο, είναι χαρακτηριστικά. Ως προς το κράτος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έφερε συγκεκριμένα παραδείγματα «εκσυγχρονισμών» που πρέπει να συνεχιστούν. Τέτοιοι είναι «το ψηφιακό κράτος, το 112, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τα 80 νοσοκομεία που ανακαινίζονται» κ.ά. Μία προς μία αυτές οι μεταρρυθμίσεις, όμως, αποκαλύπτουν ένα κράτος βαθιά αντιλαϊκό. Για παράδειγμα, το ψηφιακό κράτος διευκολύνει το κεφάλαιο στις επενδύσεις του, αλλά για τον λαό οι εφαρμογές του έχουν εισπρακτικό και τιμωρητικό χαρακτήρα, όπως στη φορολογία και αλλού. Το 112 είναι η αποθέωση της ατομικής ευθύνης στη διαχείριση των φυσικών καταστροφών, για να απαλλάσσεται το κράτος από τις δικές του ευθύνες, ενώ τα ανακαινισμένα - από κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης - νοσοκομεία είναι κουφάρια, χωρίς προσωπικό και την αναγκαία υποδομή. Αυτό το κράτος, που δουλεύει ρολόι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι εχθρικό προς τις ανάγκες του λαού και δεν μεταρρυθμίζεται προς το καλύτερο. Μόνο ανατρέπεται.