Μαζί με τις υποσχέσεις ότι μέχρι το 2027 η Ελλάδα θα διαθέτει έναν σύγχρονο και ασφαλή σιδηρόδρομο, η κυβέρνηση αναμασά και τα γνωστά περί «αλλαγών στο κράτος», που θα ωφελήσουν τάχα τον λαό. Για το πρώτο, εδώ και δεκαετίες οι δεσμεύσεις δίνουν και παίρνουν (θυμηθείτε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ιδιωτικοποιούσε τον σιδηρόδρομο). Οσο όμως τα τρένα κινούνται στις ράγες του κέρδους και της «απελευθέρωσης», μόνο κινδύνους και ανασφάλεια θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει ο λαός. Τα παραδείγματα από άλλες χώρες της Ευρώπης, με πιο ανεπτυγμένο σιδηρόδρομο, είναι χαρακτηριστικά. Ως προς το κράτος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έφερε συγκεκριμένα παραδείγματα «εκσυγχρονισμών» που πρέπει να συνεχιστούν. Τέτοιοι είναι «το ψηφιακό κράτος, το 112, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τα 80 νοσοκομεία που ανακαινίζονται» κ.ά. Μία προς μία αυτές οι μεταρρυθμίσεις, όμως, αποκαλύπτουν ένα κράτος βαθιά αντιλαϊκό. Για παράδειγμα, το ψηφιακό κράτος διευκολύνει το κεφάλαιο στις επενδύσεις του, αλλά για τον λαό οι εφαρμογές του έχουν εισπρακτικό και τιμωρητικό χαρακτήρα, όπως στη φορολογία και αλλού. Το 112 είναι η αποθέωση της ατομικής ευθύνης στη διαχείριση των φυσικών καταστροφών, για να απαλλάσσεται το κράτος από τις δικές του ευθύνες, ενώ τα ανακαινισμένα - από κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης - νοσοκομεία είναι κουφάρια, χωρίς προσωπικό και την αναγκαία υποδομή. Αυτό το κράτος, που δουλεύει ρολόι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι εχθρικό προς τις ανάγκες του λαού και δεν μεταρρυθμίζεται προς το καλύτερο. Μόνο ανατρέπεται.