Την ώρα που διάφορα ευρωατλαντικά «ηχεία» - είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ - βούιζαν για την «ασπίδα προστασίας» που προσφέρει τάχα η επένδυση της «Chevron» και για την «ακύρωση του τουρκολιβυκού συμφώνου», ο γνωστός Πάιατ έσπευδε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Τι είπε; Πρώτον, ότι «κινούνται οι τεκτονικές πλάκες» και ότι μια τέτοια είναι «η μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τη ρωσική Ενέργεια», όπου η Ελλάδα διαδραματίζει ρόλο. Δεύτερον, ότι «μας ενδιαφέρει να δούμε την εποικοδομητική εκμετάλλευση των πόρων αυτών (...) το γεγονός ότι οι δύο κυβερνήσεις (Ελλάδας - Τουρκίας) συνομιλούν μέσω των κατάλληλων καναλιών, στέλνει μήνυμα εμπιστοσύνης, το οποίο διευκολύνει μεγάλες εταιρείες». Τρίτον, ότι για τα ενεργειακά «project» στην περιοχή, όπως π.χ. ο περιβόητος EastMed, από τον οποίο αποσύρθηκαν οι ΗΠΑ, «δεν είναι σαφές αν οι υφιστάμενοι πόροι δικαιολογούν το έξοδο». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «παρατηρούμε τις ίδιες προκλήσεις και με τον διασυνδετήριο αγωγό μεταξύ των δικτύων ηλεκτρισμού Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ», στον οποίο αντιδρά επίσης η Τουρκία.

Με δυο λόγια, ο Πάιατ ομολογεί κυνικά ότι καταλύτης για τους ενεργειακούς σχεδιασμούς είναι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και τα ΝΑΤΟικά «κανάλια» των διευθετήσεων, που φτάνουν μέχρι τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Κορωνίδα όλων αυτών είναι το καπιταλιστικό κέρδος, που κεντρίζει το ενδιαφέρον μεγάλων ομίλων, ή τους οδηγεί να αποσυρθούν αν δεν κερδίζουν τα προσδοκώμενα. Με αυτά τα κριτήρια, που είναι στο DNA του καπιταλισμού, ο ενεργειακός πλούτος δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να αξιοποιηθεί προς όφελος των λαών. Μόνο η σύγκρουση για την ανατροπή, η κοινωνικοποίηση του ορυκτού πλούτου από την εργατική εξουσία και η οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων με γειτονικά κράτη και λαούς μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου για την ευημερία του λαού και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Το 1938 ψηφίστηκε στις ΗΠΑ ο πρώτος νόμος που περιόριζε την παιδική εργασία (στην ΕΣΣΔ η εργασία κάτω των 16 ετών είχε απαγορευτεί το 1922). Σχεδόν 9 δεκαετίες μετά, η πολιτεία της Φλόριντα συζητά ένα νομοσχέδιο για να χαλαρώσουν κι άλλο οι περιορισμοί στην παιδική εργασία, επιτρέποντας σε ανηλίκους μόλις 14 ετών να εργάζονται τις νύχτες. Σήμερα δεν επιτρέπεται η εργασία μεταξύ 11 μ.μ. και 6.30 π.μ. Στόχος είναι να καλυφθούν τα κενά στην αγορά εργασίας που αυξάνονται, εξαιτίας της απέλασης πολλών μεταναστών εργατών. «Γιατί πρέπει να εισάγουμε αλλοδαπούς, ακόμη και παράνομα, όταν έφηβοι και φοιτητές μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα;», δήλωσε ο κυβερνήτης της Φλόριντα. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν διστάζουν να επαναφέρουν ακόμα και την παιδική εργασία, αξιοποιώντας μάλιστα τη ρατσιστική και σκοταδιστική προπαγάνδα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Στο βάθος βρίσκεται το καπιταλιστικό κέρδος, που υπηρετείται καλύτερα από την εκμετάλλευση των ανηλίκων σε σύγκριση ακόμα και με τους φτωχοδιάβολους πρόσφυγες και μετανάστες, που είναι οι πιο κακοπληρωμένοι και άγρια εκμεταλλευόμενοι. Η Φλόριντα πάντως δεν είναι η μόνη περίπτωση στις ΗΠΑ: Από το 2015, το υπουργείο Εργασίας αναφέρει αύξηση των παραβιάσεων της παιδικής εργασίας κατά 283%, ενώ 28 πολιτείες έχουν εισάγει νομοσχέδια για την αποδυνάμωση των νόμων, με 12 από αυτές να θέτουν σε ισχύ τέτοιους νόμους από το 2021.