Με δυο λόγια, ο Πάιατ ομολογεί κυνικά ότι καταλύτης για τους ενεργειακούς σχεδιασμούς είναι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και τα ΝΑΤΟικά «κανάλια» των διευθετήσεων, που φτάνουν μέχρι τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Κορωνίδα όλων αυτών είναι το καπιταλιστικό κέρδος, που κεντρίζει το ενδιαφέρον μεγάλων ομίλων, ή τους οδηγεί να αποσυρθούν αν δεν κερδίζουν τα προσδοκώμενα. Με αυτά τα κριτήρια, που είναι στο DNA του καπιταλισμού, ο ενεργειακός πλούτος δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να αξιοποιηθεί προς όφελος των λαών. Μόνο η σύγκρουση για την ανατροπή, η κοινωνικοποίηση του ορυκτού πλούτου από την εργατική εξουσία και η οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων με γειτονικά κράτη και λαούς μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου για την ευημερία του λαού και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.