Συνοψίζοντας, με εισηγητικό της κείμενο, την ουσία του βιβλίου, η Β. Παπακόγκου επισημαίνει ότι «αντιπροσωπεύει τον ανθρώπινο διανοητικό πύργο, ο οποίος με τις ρίζες του στην ανεξερεύνητη αιωνιότητα ανυψώνεται αμετάβλητος, ανοίγοντας ανεπαίσθητες διεξόδους στην πορεία της ιστορικής εξέλιξης». Η συγγραφέας δεν έκανε μόνο ερευνητική και μελετητική δουλιά γύρω από όλες τις μορφές, εκφάνσεις, εκφράσεις της σοφίας του λαϊκού πολιτισμού μας, με επίκεντρο χωριά της ιδιαίτερης πατρίδας της, αλλά και κατέγραψε και καταχώρησε στο βιβλίο της «σκέψεις και παραστάσεις και πεποιθήσεις και προσωπικά συμπεράσματα ανθρώπων με απέραντα αισθήματα, βαθύ νου και απεριόριστη θέληση να μεταφέρουν σωστά και αληθινά τα όσα είδαν οι ίδιοι με τα μάτια τους, όσα έζησαν οι ίδιοι ή τους τα διηγήθηκαν άλλοι, πολύ αληθινοί και πιστευτοί». Τα περιεχόμενα του βιβλίου (342 σελ.) αφορούν σε τρεις μεγάλες λαογραφικές ενότητες, για το φυσικό - υλικό βίο, τον κοινωνικό βίο και τον πνευματικό βίο, και χωρίζονται σε πέντε κεφάλαια, με επιμέρους θεματικά υποκεφάλαια. Το 5ο -και εκτενέστερο - κεφάλαιο προβάλλει την επείγουσα ανάγκη για τη διατήρηση όλων των μορφών της λαϊκής μας κληρονομιάς (αρχιτεκτονική, ιστορική, θυμοσοφική, παροιμιακή, ποιητική, μουσική, μυθοπλαστική, παραμυθική, χειροτεχνική, εργασιακή, διατροφική, γιορταστικά αλλά και ταφικά ήθη και έθιμα κ.ά.), με ζωντανές μαρτυρίες και πολλά σχετικά τοπικά δημοσιεύματα.