Παρότι σπούδασε χαρακτική, ο Χρ. Λάζος από το 1968 στράφηκε στην έρευνα (ιστορική, λογοτεχνική, τεχνολογική). Το 1993 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, καθώς από το 1970 άρχισε να συγκεντρώνει σχετικά στοιχεία και βιβλιογραφικό υλικό. Βαθύνοντας την έρευνά του, με το βιβλίο αυτό, θέτει σε διαλεκτική βάση τους Ηράκλειους Αθλους, αναδεικνύοντας τη σχέση τους με κλιματολογικά και γεωλογικά φαινόμενα, που συνδέθηκαν με υδραυλικά έργα. Ο πρώτος άθλος (με το λιοντάρι της Νεμέας) σχετίζεται με τη δίστομη σπηλιά (διώρυγα) ανάμεσα στα βουνά της περιοχής, που γινόταν παραγωγός πολλών υδάτων, και έπρεπε να τιθασευτούν με φράγμα και διευθέτηση της κοίτης τους. Ο δεύτερος άθλος (Λερναία Υδρα) σχετίζεται με έργα αποστράγγισης έλους στη λεκάνη της Λέρνης, τα οποία διοχέτευαν τα ύδατα στη θάλασσα. Ο πέμπτος άθλος (ο καθαρισμός των σταύλων του Αυγεία από τον Ηρακλή) ίσως να σήμαινε τον επιβαλλόμενο καθαρισμό της καλλιεργήσιμης γης στην Ηλιδα, επειδή πλημμύριζε από την υπερχείλιση των ποταμών ή το φράξιμο των εκβολών τους. Ο άθλος με τις Στυμφαλίδες Ορνιθες, πιθανόν, να εξηγεί την ανάγκη αποξηραντικών έργων στα βαλτοτόπια της Στυμφαλίδας, ώστε να εκλείψουν και τα επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία πουλιά, που προκαλούσαν τον πυρετό. Ομως, και άλλοι άθλοι του Ηρακλή συνδέονται με υδραυλικά έργα. Το βιβλίο διερευνά τεχνολογικά, μεταξύ άλλων, και τα εξής: Την πτήση του Δαίδαλου και του Ικαρου, τον περίπλου του Νεάρχου και Σκύλακα, τις ελληνιστικές επιδράσεις της ινδικής αστρονομίας, το αρχαίο μουσικό όργανο «Υδραυλις».