«Η είδηση πως το μέσο αμερικανικό εισόδημα αυξήθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά δεν ενθουσίασε πολλούς Αμερικανούς. Γιατί μια ματιά στους αριθμούς δείχνει κάτι που ήδη το ξέρουν οι περισσότεροι από αυτούς: οι πιο πολλές οικογένειες δεν είδαν κανένα όφελος από τη συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη. Σε σχέση με το 2000, το μέσο ατομικό εισόδημα μειώθηκε. Αλλα 7,2 εκατομμύρια Αμερικανών προστέθηκαν στις στρατιές των ανασφάλιστων και οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκαν στο 12,5% του πληθυσμού. Το μερίδιο των εργαζομένων στο εθνικό εισόδημα έφτασε στο χαμηλότερο σημείο του από τη δεκαετία του 1960. Στο κύριο άρθρο της, η εφημερίδα "Τάιμς της Νέας Υόρκης" υποστηρίζει πως δε φτάνει πια η ανάπτυξη από μόνη της και καλεί να μοιραστούν τα οφέλη από αυτή σε πολύ περισσότερους» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Ο Παναγόπουλος είναι πρόεδρος των εργατών, αλλά δεν είναι εργάτης. Είναι υποδιευθυντής στη Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Εθνικής Τράπεζας (...) αν δεν τον ξέρεις μοιάζει περισσότερο με τους brokers του Λονδίνου με τα λευκά κολάρα (...) μόλις 53 ετών και δηλώνει τριάντα χρόνια συνδικαλιστής. Για τα ελληνικά δεδομένα πρόκειται για μια ιδιότητα που παραπέμπει σ' αυτό που έλεγε ο αμερικανός δικηγόρος Κλάρενς Ντάροου: "προτιμώ να είμαι φίλος των εργαζομένων, παρά ένας από αυτούς"» (ο Γ. Λακόπουλος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Το ΚΚΕ ποτέ δεν αντιπολιτεύτηκε τη Δεξιά» (η δήλωση του ίδιου του Παναγόπουλου στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ 105,8 /ΕΘΝΟΣ).