«Είναι "παράδοξο το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί στην Ευρώπη και αλλού, που θεωρούν ότι η επιχειρηματικότητα είναι εξ ορισμού αντίθετη με κάθε έννοια κοινωνικής ευαισθησίας... και ότι ταυτίζεται με την ανελέητη επιδίωξη του κέρδους...". Λόγια από την ομιλία του πρωθυπουργού στη διάσκεψη για την "επιχειρηματικότητα με ανθρώπινο πρόσωπο". Θα θέλαμε, αλήθεια, να γνωρίζαμε, εάν υπάρχει σήμερα μια επιχείρηση που λειτουργεί με "κοινωνικά κριτήρια" (...) Οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι της ιστορίας, μιας ιστορίας που είναι το ατέλειωτο χρονικό θριάμβων των "εχόντων" στο μεγάλο συμπόσιο της κοινωνίας, όπως ακριβώς των αλληλοσπαρασσόμενων ειδών στο μεγάλο συμπόσιο της φύσης. Οι εργαζόμενοι εκλαμβάνονται ως βάρος, ως λίπος που πρέπει να χάσει η επιχείρηση (και η κοινωνία) για να εκσυγχρονιστεί. Μάλιστα, δεν είναι ...εκμεταλλευόμενοι, αλλά ξεπερασμένοι, αδέξιοι, τεμπέληδες, και ότι η "σοφία" είναι ο κοινός νους που περιλαμβάνει την ...πνευματικότητα του λογιστή και εκείνη του εφόρου. Ο,τι υπερβαίνει αυτές τις δύο "πνευματικότητες" εξοβελίζεται ως ακαταλαβίστικος ελιτισμός, είναι εμπόδιο στη ρευστότητα της αγοράς και τη μικροφυσική της υπακοής» (ο Γ. Παπασωτηρίου στη ΒΡΑΔΥΝΗ).

«Αμερικανικό πλοίο εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας κατασκοπευτικών συστημάτων έφθασε ως τις ακτές της Γεωργίας για να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια, ο συνταγματάρχης Ολιβερ Νορθ είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος και ο Μιχαήλ Σαακασβίλι μεγάλος δημοκράτης, ενώ ο αμερικανός αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι τυγχάνει θερμός υπέρμαχος της αυτοδιάθεσης των λαών. Τι ακούν τα αφτιά μας τις τελευταίες μέρες... (...) Γιατί στην Ευρώπη ονομάζεται "αντιπυραυλική άμυνα" ένα σύστημα που δίνει τη δυνατότητα πρώτου πυρηνικού πλήγματος; Τι είναι πιο επιθετικό απ' αυτό; Ζητούνται οδηγίες για επικίνδυνα παιχνίδια με αθώες λέξεις» (η Ευρυδίκη Μπέρση στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).