«Οταν μετά την κατάρρευση της Lehman Βrothers ο κόσμος ολόκληρος στρεφόταν κατά των golden boys και των παχυλών μπόνους, ο πρόεδρος Ομπάμα είχε επιχειρήσει να καταργήσει τα μπόνους στον τραπεζικό τομέα ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από όσους μέχρι τότε είχαν "στρογγυλοκαθήσει" στα ...κεκτημένα τους. Τότε ο Ομπάμα είχε αποφασίσει να τους μπλοκάρει διά της πλαγίας οδού. Αποφάσισε - και κατάφερε - να περάσει νόμο για τη φορολόγηση των μπόνους με συντελεστή 90%. Με τον τρόπο αυτό είπε στους τραπεζίτες: ΟΚ, συνεχίστε να τα δίνετε, δεν μπορώ να σας το απαγορεύσω από τη στιγμή που είστε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά έχω το δικαίωμα να σας τα φορολογήσω και να τα παίρνω επί της ουσίας πίσω. Το μοντέλο Ομπάμα επέλεξε και ο Γιώργος Παπανδρέου, με εξαίρεση τις τράπεζες στις οποίες το Δημόσιο έχει, άμεσα ή έμμεσα τον έλεγχο, όπου τα μπόνους καταργούνται γενικώς. Απομένει να αποδειχθεί (...) αν οι μέχρι πρότινος δικαιούχοι μπόνους θα βαφτίσουν το... κρέας ψάρι και θα εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν τους καρπούς των προσπαθειών τους» (η Ε. Λάσκαρη στα ΝΕΑ).

«Eίναι η ώρα να υπάρξει κατά το μέγιστο δυνατό μια "εθνική συμφωνία" για να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο καταστροφής που απειλεί την οικονομία μας και την κοινωνική συνοχή. Ταυτοχρόνως και τα συνδικάτα σε όλες τους τις εκφράσεις έχουν υποχρέωση να σταθμίσουν τις δυσκολίες της περιόδου και να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση. Ολοι έχουμε μερίδιο ευθύνης και υποχρέωση συμβολής στο μέτρο των δυνάμεών μας» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Ο πρώην πρωθυπουργός αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ζητεί να υπάρξει σεβασμός των όποιων αποφάσεων ληφθούν (...) "Το να θέλουν στενότερες ή ευρύτερες μειοψηφίες να επιβάλλουν με τη βία την άποψή τους είναι κατάλυση της Δημοκρατίας, είναι φασισμός. Και πικρή ελληνική εμπειρία μας διδάσκει ότι η πολιτική αυτή εγκυμονεί δεινά"» (οι δηλώσεις Κ. Μητσοτάκη / ΕΘΝΟΣ).