«Ενα επιχείρημα των αστικών επιτελείων για τις ιδιωτικοποιήσεις είναι και το εξής: "Τι ενδιαφέρει το λαό αν αυτός που παράγει είναι το Δημόσιο ή ο ιδιώτης"; Είναι πράγματι μια επιθετική προπαγάνδα υποστήριξης της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που πατάει στην αντίληψη ότι τα πάντα στον καπιταλισμό είναι θέμα αγοράς. Η εμπορευματική παραγωγή πράγματι είναι παραγωγή όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά παραγωγή για το κέρδος. Γι' αυτό και υπάρχει αναρχία στην παραγωγή, οικονομικές κρίσεις. Ταυτόχρονα στις λαϊκές συνειδήσεις έχει εδραιωθεί η αντίληψη ότι δουλεύουν, πληρώνονται μισθό για να αγοράζουν εμπορεύματα και υπηρεσίες. Ετσι η αστική προπαγάνδα βάζει χυδαία το ζήτημα: Τι νοιάζει τον εργαζόμενο αν παράγει το κράτος ή ο ιδιώτης; Εδώ όμως συγκαλύπτεται η πραγματική ουσία, η παραγωγή για το κέρδος και όχι για τις λαϊκές ανάγκες, και ότι αιτία γι' αυτό είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Ταυτόχρονα η αστική προπαγάνδα εστιάζει σε μια μόνο πλευρά ενός ζητήματος, "παραγωγή", συγκαλύπτοντας αρνητικές πλευρές για τους εργαζόμενους, το λαό, από τις ιδιωτικοποιήσεις.

Μπορεί να αναπτύξει βιομηχανία και αγροτική οικονομία ώστε να καλύπτει κάποιες ανάγκες που σήμερα καλύπτονται από εισαγωγές. Η Ελλάδα έχει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο - απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη, νικέλιο, ψευδάργυρο, χρυσό, λευκόλιθο, μάρμαρο (που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά), λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγής τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών και μηχανοποιημένο κλάδο κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών (...) μπορεί να αναπτύξει αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει. Εχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, πατάτας φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα εσπεριδοειδή, σταφίδα, έχει κτηνοτροφία. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων (...) Σε πολλούς κλάδους από τους παραπάνω υπάρχει ήδη εμπειρία από προηγούμενες δεκαετίες, πριν ακόμη την ένταξη στην ΕΟΚ (τη σημερινή ΕΕ) και την εγκατάλειψη πλουτοπαραγωγικών πηγών, αφού κριτήριο της ανάπτυξης είναι το κέρδος (...) Ας αφήσουν λοιπόν την προπαγάνδα ότι δεν παράγουμε τίποτα. Το εμπόδιο είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εξαλείφοντας δηλαδή την παραγωγή για το κέρδος, θα αναπτύσσεται η παραγωγή για τις λαϊκές ανάγκες» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).