«Η ριζοσπαστική αριστερά καλείται να θυσιάσει την πολιτική της αυτονομία στο βωμό της ήττας της αντιδραστικής δεξιάς. Βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο (...) ορισμένοι έχουν προσχωρήσει σε αντιλήψεις παρόμοιες με αυτές της μπλερικής σοσιαλδημοκρατίας (...) η αντίληψη ότι δεν μπορείς να κυβερνήσεις μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, χωρίς να δημιουργήσεις τα δικά σου οικονομικά "τζάκια", έγινε ουσιαστικό συστατικό στοιχείο της πολιτικής τους ταυτότητας» (η ανάλυση στην ΕΠΟΧΗ, αφορά στην... Ιταλική Αριστερά).

«Ο Τσάβες κάλεσε τους συμμετέχοντες να διαλέξουν ανάμεσα στη "φολκλοροποίηση" της συνάντησης και τον "παγκόσμιο σοσιαλισμό" (...) αρκετοί ήταν αυτοί που υποστήριξαν ότι οι πολιτικές της ελεύθερης αγοράς μπορούν να διαμορφωθούν έτσι ώστε εκατομμύρια άνθρωποι να βγουν από τη φτώχεια (...) το Φόρουμ κινήθηκε γύρω από τον Τσάβες και ορισμένα θέματα όπως τα δικαιώματα των γυναικών, η ομοφυλοφιλία και η οικογενειακή βία, δεν έτυχαν της αρμόζουσας προσοχής (...) δυσαρεστημένοι με το ενδιαφέρον περί τον Τσάβες μάλιστα πολλές εκατοντάδες ακτιβιστών διεξήγαγαν εναλλακτικό φόρουμ, ισχυριζόμενοι ότι το Κεντρικό Κοινωνικό Φόρουμ παραήταν "εργαλείο προπαγάνδας" για τον Τσάβες και απομακρύνθηκε από τις αριστερές ρίζες του της ελεύθερης σκέψης» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Αυτές οι φρικαλεότητες έλαβαν χώρα και, κατά τη γνώμη μου, οι κομμουνιστές έχουν το καθήκον να καταγγέλλουν με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα όσα έγιναν σε αυτές τις χώρες, αυτές τις περιόδους» (ο Ροζέ Μαρτελί «καταδικάζει το αντικομμουνιστικό μνημόνιο» από τη σκοπιά του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος/ ΑΥΓΗ).

«Ο κ. Αλαβάνος είναι πλέον της άποψης ότι πρέπει να ενταθεί η κριτική επί της ουσίας στην ηγεσία του ΚΚΕ» (στο κυριακάτικο ΕΘΝΟΣ).