«Το πλήθος έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο. Στρατιώτες καταφθάνουν επιβαίνοντας σε ένα Χάμερ. Ξαφνικά νιώθεις σαν να καίγεται ολόκληρη η δεξιά πλευρά του σώματός σου. Ο πόνος είναι αφόρητος, αρχίζεις να κάνεις μερικά βήματα προς τα πίσω και μετά να τρέχεις. Ολοι οι υπόλοιποι κάνουν το ίδιο. Σε δευτερόλεπτα, ο δρόμος είναι τελείως άδειος!(...) Πρόκειται για το Σύστημα Ενεργητικής Αρνησης (Active Denial System) της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας (...) εκπέμπει ακτίνες από χιλιοστοκύματα (...) τα εν λόγω κύματα θεωρείται ότι περιορίζουν τις συνέπειες της ραδιενέργειας.(...) Εγγραφα αναφέρουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ραδιενέργειας (83%) αμέσως απορροφάται από το ανώτερο στρώμα της επιδερμίδας, θερμαίνοντάς το γρήγορα.(...) Στα πειράματα που έγιναν σε ανθρώπους που είχαν εκτεθεί σε αυτή, οι περισσότεροι έφτασαν το όριο της αντοχής τους εντός τριών δευτερολέπτων, ενώ κανείς δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόνο περισσότερο από πέντε δευτερόλεπτα. (...) Το ADS αναπτύχθηκε σε συνθήκες πλήρους μυστικότητας, επί δέκα χρόνια και στοίχισε 40 εκατ. δολάρια (...) Ανάμεσα στα προβλήματα όσον αφορά τα εν λόγω όπλα, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, είναι το γεγονός ότι μπορεί να γίνουν πολύ επικίνδυνα εάν δε γίνει σωστή χρήση τους, ενώ μακροχρόνια ενδέχεται να προκαλούν καρκίνο» (από το ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ»).

«Ενας στους τέσσερις Λατινοαμερικανούς ζει με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα. Κι αυτό μας βοηθά να εξηγήσουμε τη νέα άνοδο της πολιτικής Αριστεράς στην περιοχή. (...) Μετά την υποσαχάρια Αφρική, η Λατινική Αμερική έχει την πιο άνιση κατανομή πλούτου. Κατά την Παγκόσμια Τράπεζα, το πλουσιότερο 10% αντιπροσωπεύει το 48% του συνολικού εισοδήματος, ενώ στους πιο φτωχούς αντιστοιχεί μόλις το 1,6%. (...) Ο Περουβιανός οικονομολόγος Χερνάρντο ντε Σότο αποκαλεί τους δύο αυτούς άνδρες (Τσάβες και Ρομέρο) "αντικαπιταλιστές", χαρισματικούς ηγέτες» (από το «Ασ. Πρες» στην «Ελευθεροτυπία»).

«Η εκπροσώπηση των αναγκών και των συμφερόντων των εργαζόμενων τάξεων στον παρόντα χρόνο, όχι μόνο με την προβολή τους στο μέλλον, είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη βιωσιμότητα της Αριστεράς στο πολιτικό σύστημα» (ο Χρ. Παπαδόπουλος στην «ΑΥΓΗ»).