Ι. Β. Στάλιν: «Απαντα», τόμος 14ος
Γ. Φαρσακίδης: «Ιαματικά ψεύδη και "βέβηλες" προσεγγίσεις»
Κ. Καραγκιαούρης: «Ανώνυμοι ήρωες»
Γ. Πουγούνιας: «Συναξάρι νεομαρτύρων»
Ο ποιητής ονειρεύεται την «παλιγγενεσία των λαών». Ξέρει ότι «Τώρα έσβησαν τα κεριά στο μανουάλι/ Κρυφός κόσμος αφουγκράζεται/ Είναι νύχτα κι ο εχθρός παντού». Βλέπει ότι «Το γκρίζο τ' ουρανού μαυρίζει/ Και η υπομονή λιγοστεύει». Πιστεύει ότι θα ξανάρθει η ώρα που «Μέσα στις διαδηλώσεις θα ζήσουμε/(...)Τον ήλιο θα διεκδικούμε/ Και το τραγούδι της επανάστασης/». Αναζητά «τους συντρόφους όλου του κόσμου» ποθώντας να «βαδίσουμε μέχρι την άκρη/ Αρχίζοντας από τη μυρωδιά της μαργαρίτας». Διακηρύσσει: «Απαιτήστε το χρονικό μιας άλλης εποχής/ Χωρίς μάσκες και αδιέξοδα /(...) Απαιτήστε το φως μέσα στο σκοτάδι/ Κι ένα τραγούδι καινούριο/ (...) Χωρίς φόβο απαιτήστε την άνοιξη/ Χωρίς λύπη απαιτήστε το σώμα/ Μιας Ελλάδας αμόλυντης». Και διακηρύσσει την ελπίδα: «Δεν κάνει πίσω η ορμή/ Δεν τροποποιείται το καταστατικό του λαού/ Θα επαληθευθεί στην πράξη».