Δεν ξεχνούν να τονίσουν ότι πρόκειται για «διάλογο από μηδενική βάση». Με λίγα λόγια, λένε το εξής: Δεν έχει καμία σημασία τι έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα. Ξεκινάμε απ' το μηδέν για να καταλήξουμε στα μέτρα τα οποία επιβάλλονται απ' τη «σύγχρονη πραγματικότητα». Τελικά, μετά από ένα μικρό παζάρι υλοποιούν τις αλλαγές που θέλουν, στην κατεύθυνση που θέλουν.
Οταν ο «διάλογος» αφορά θέματα Παιδείας, αρχίζουν οι συζητήσεις για τη «σύγχρονη κοινωνία της γνώσης», για την ανάγκη δημιουργίας του «σύγχρονου σχολείου», του «σύγχρονου πανεπιστημίου». Ο «διάλογος» των τελευταίων χρόνων έχει φέρει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης στα μέτρα και τα σταθμά της «ελεύθερης αγοράς». Εφερε την ένταση των ταξικών φραγμών στο σχολείο και πέταξε χιλιάδες μαθητές έξω απ' το Λύκειο. Μετά από «διάλογο», τα προγράμματα σπουδών και η κατεύθυνση της έρευνας των ΑΕΙ και των ΤΕΙ έγιναν εργαλεία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Μετά από τόσα χρόνια «διαλόγων» κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει τι κάνει. Η γλυκανάλατη φρασεολογία τους δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Δεν μπορεί να κρύψει ότι η «σύγχρονη πραγματικότητα» είναι η απόσταση που χωρίζει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων απ' τη σημερινή κατάσταση που βιώνουν. Αυτές οι ανάγκες δεν μπαίνουν ούτε στα σχέδιά τους, ούτε στα τραπέζια των διαλόγων τους. Και για να μη γελιόμαστε: Δεν αγνοούν ποια είναι η πραγματικότητα, δεν είναι θέμα «ανικανότητας» κυβερνήσεων ή προσώπων. Είναι μια ξεκάθαρη πολιτική επιλογή. Εχουν αποφασίσει, άλλωστε, ποιους εκπροσωπούν και οι μεν και οι δε...