Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας «τρελός του χωριού», που έβγαινε στην πλατεία και έλεγε «ό,τι του κατέβαινε». Οι συγχωριανοί του τον άκουγαν με συγκατάβαση και ένιωθαν γι' αυτόν μια κάποια συμπάθεια. Διασκέδαζαν πειράζοντάς τον και τον παρότρυναν να πει κι άλλα. Βεβαίως, κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά τα λεγόμενά του, καθώς όλοι ήξεραν ότι «ο άνθρωπος ήταν παθής». Με την πάροδο, όμως, του χρόνου ο «τρελός» άρχισε, εκτός από το να λέει χαζομάρες, να γίνεται και επιθετικός. Κάποιους, μάλιστα, μόλις τους έβλεπε μπροστά του τους έβριζε με σκαιό τρόπο. Οι χωριανοί προσπάθησαν, στην αρχή, να τον συνεφέρουν, συμβουλεύοντάς τον να σταματήσει τις βρισιές. Δεν άκουγε κανέναν. Οι πιο πολλοί απόφευγαν να έρχονται σε επαφή μαζί του και μερικοί, που δεν τον άντεχαν άλλο, τον προειδοποιούσαν ότι, αν συνεχίσει να επιτίθεται, θα πάρουν μέτρα εναντίον του. Ούτε και τότε «ίδρωσε το αυτί του».

Ενα βράδυ, ένας χωρικός είδε κάποιον άγνωστο να συνομιλεί, σε μια σκοτεινή γωνιά της πλατείας, με τον «τρελό». Κατάλαβε ότι οι δυο άνδρες πρόσεχαν να μην τους δει και να μην τους ακούσει κανείς. Αυτό τον παραξένεψε και πλησίασε, φροντίζοντας να μην τον πάρουν χαμπάρι. Εστησε αυτί και κρυφάκουγε. «Καλά τα πας, συνέχισε και μη φοβάσαι τίποτα, εδώ είμαστε εμείς», έλεγε, ψιθυριστά, ο άγνωστος. «Τι άλλο να πω;», ρωτούσε ο «τρελός». «Πες, τώρα, ότι είναι και κλέφτες και τρελοί», του απάντησε ο άγνωστος. «Μωρέ, θα τους ξεσκίσω τους κερατάδες. Αυτό που θέλω από σας είναι να συνεχίσετε να με υποστηρίζετε», είπε ο «τρελός». Οι δυο συνομιλητές έδωσαν τα χέρια και χώρισαν.

Δεν πίστευε στα μάτια του και στ' αυτιά του ο χωρικός. «Ετούτος εδώ δεν είναι τρελός, τα έχει τετρακόσια, δεν ενεργεί από μόνος του, έχει συμβουλάτορες και συνεργάτες, δε λέει και δεν κάνει "ό,τι του κατέβει", ακολουθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα και κατευθύνσεις», σκέφτηκε. Και τότε συνειδητοποίησε κάτι που δεν το είχε, τόσο καιρό, προσέξει: Τις πιο άγριες επιθέσεις, τις πιο βαριές βρισιές, τις πιο μεγάλες συκοφαντίες, «ο τρελός» τις εκτόξευε εναντίον των κομμουνιστών του χωριού. Θυμήθηκε, ακόμα, ότι ο «τρελός», παλιότερα, δήλωνε κομμουνιστής και στη συνέχεια, έλεγε πως «είδε το φως του» και αποχώρησε, εγκαίρως. «Α, το πουλάκι μου!», αναφώνησε, «τώρα θα δεις».

Την επόμενη μέρα βγήκε στην πλατεία και είπε στους συγχωριανούς του: «Χωριανοί, ακούστε με καλά. Τούτος εδώ ο "τρελός", δεν είναι παλαβός, "μας πουλάει τρέλα". Δεν κάνει "του κεφαλιού του", είναι καθοδηγούμενος. Σε διατεταγμένη υπηρεσία βρίσκεται, εντολές εκτελεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι καθυβρίζει τους κομμουνιστές. Ξέρει κι αυτός και εκείνοι που τον καθοδηγούν ποιους πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο. Αν θέλετε να "ξεμπερδέψουμε" με δαύτον, πρέπει να στείλουμε το κατάλληλο μήνυμα σ' αυτούς που τον χρησιμοποιούν. Στο χέρι μας είναι».