Οποιος ζήσει και όποιος πεθάνει... | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Οποιος ζήσει και όποιος πεθάνει...

Ετος 2001. Το ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο για τη «βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της υγείας» έχει ψηφιστεί και τα νοσοκομεία της χώρας έχουν μετατραπεί ήδη σε ανώνυμες επιχειρήσεις. Οπως, δηλαδή, υπάρχουν εταιρίες εμπορίας αυτοκινήτων, ηλεκτρικών συσκευών κλπ., έτσι και τα πάλαι ποτέ δημόσια νοσοκομεία έχουν γίνει «εταιρίες εμπορίας ασθενών» και πουλάνε τις υπηρεσίες τους «κας», με πιστωτικές κάρτες ή και σε έξι μηνιαίες δόσεις. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, δηλαδή, τα θεραπευτήρια έχουν γίνει κάτι σαν τον ...«Κωτσόβολο» και τη «Σουζούκι εισαγωγική».

Με την εφαρμογή, άλλωστε, του νέου νόμου, η κυβέρνηση έχει πάψει να δίνει έστω και μια δραχμή στα νοσηλευτήρια και οι μάνατζερ που τα διοικούν, προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα, μεταχειρίζονται κατά κόρον τη διαφήμιση, για να προσελκύσουν πελάτες. Ετσι, έξω από τον «Ευαγγελισμό» έχει τοποθετηθεί ένα τεράστιο διαφημιστικό ταμπλό, που δείχνει μια σκηνή χειρουργείου και ακολουθεί το σλόγκαν: «Είμαστε τα καλύτερα νυστέρια της χώρας. Σας αφαιρούμε τη χολή και το ...πορτοφόλι σας στο άψε σβήσε!».

Στο «Λαϊκό», εξάλλου, προσπαθούν να εξασφαλίσουν «πελάτες» με τις εξής προσφορές: «Αμυγδαλεκτομή» μόνο 100.000 δραχμές. «Κρεατάκια» 120.000. «Τυμπανοπλαστική» 200.000. «Στις δυο επεμβάσεις σας κάνουμε τζάμπα αφαίρεση του σκωληκοειδίτη!».

Λίγο πιο πέρα, στο «Γενικό Κρατικό» επικρατεί κατήφεια. Οι «δουλιές» δεν πάνε καλά και η «επιχείρηση» κινδυνεύει να βουλιάξει. Ο μάνατζερ του νοσοκομείου τραβάει τα μαλλιά του για το «κεσάτι» και για να σώσει το «μαγαζί» καλεί όλο το προσωπικό και συστήνει δραστική περικοπή των εξόδων. «Από αύριο, λέει αυστηρά, μόνο μακαρόνια και πατάτες μπλουμ στους ασθενείς. Τα σεντόνια, εξάλλου, θα αλλάζονται κάθε δεκαπέντε μέρες. Και οι γιατροί να είναι ιδιαίτερα φειδωλοί στη χορήγηση φαρμάκων. Στα κρυολογήματα να συνιστούν χαμομήλι και βεντούζες, στους υπερτασικούς να βάζουν βδέλλες και μόνο σε πολύ σοβαρά περιστατικά να δίνουν ασπιρίνη»!

Απόγευμα σε νοσοκομείο, που λειτουργεί με το «πΕΣΥ» του Παπαδόπουλου ή το «πέσει», όπως το έχει ονομάσει ο κόσμος, εννοώντας ότι, αν δεν πέσει χρήμα, ψοφάς στο δρόμο! Ενας ηλικιωμένος εμφανίζεται στο «Σισμανόγλειο», μορφάζοντας από τον πόνο και ρωτάει το θυρωρό:

- Από πού πάνε, κύριε, στα επείγοντα;

- Από κει που είναι η μπάρα. Ρίξτε ένα πεντοχίλιαρο να ανοίξει η είσοδος και περάστε!

Τα «διόδια» ανοίγουν και ο ασθενής εμφανίζεται ενώπιον του εφημερεύοντα, που τον ρωτάει: «Τι αισθάνεστε, κύριε;».

- Ενα σφάχτη, γιατρέ μου.

- Χμ! Για καθίστε να σας εξετάσω.

- Τι συμβαίνει, γιατρέ, και ψηλαφάτε την τσέπη μου;

- Κάνω ένα πρόχειρο τσεκ - απ, σύμφωνα με το νέο σύστημα.

- Και τι βλέπετε, γιατρέ;

- Οτι έχετε χρυσή.

- Δηλαδή ίκτερο;

- Οχι, χριστιανέ μου. Χρυσή λίρα έχετε και αφού διαθέτετε παραδάκι, μη φοβόμαστε τίποτε. Σε δυο τρεις - μέρες, θα γίνετε περδίκι. Αλί σε κείνους που τους εξετάζουμε και βλέπουμε ότι έχουν αναιμία, αναιμικό πορτοφόλι, δηλαδή. Γι' αυτούς, δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αυτοί για το πΕΣΥ είναι καταδικασμένοι σαν να πάσχουν από «ανίατο» νόσημα. Αυτούς το σύστημα του Αλέκου τούς έχει ξεγράψει...

Ετος 2001. Το ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο για την υγεία έχει γίνει νόμος, δείχνοντας το κτηνώδες πρόσωπο ενός συστήματος, που βασίζεται στη «φιλοσοφία» του «όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει». Κάθε μέρα που περνά, αυτή η «φιλοσοφία» γίνεται όλο και πιο σκληρή για το λαό. Του επιβάλλουν μεσαιωνικούς νόμους στις εργασιακές σχέσεις, του ανεβάζουν σε εξοντωτικό επίπεδο τα όρια συνταξιοδότησης και, αν τυχόν αρρωστήσει, θα είναι υποχρεωμένος στο εξής να προσέρχεται στο νοσοκομείο, όχι με το βιβλιάριο ασθενείας, αλλά με το ...τραπεζικό βιβλιάριο (αν έχει). Αυτό το σύστημα, που σκληραίνει όλο και πιο πολύ, είναι άρρωστο βαριά και χρειάζεται οπωσδήποτε «χειρουργική» επέμβαση από το λαό. Αυτό το σύστημα πρέπει κάποτε να πΕΣΥ(ει)!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ