Κι ας ρωτήσω, ερχόμενος στο θέμα: Νομίζουν πως είναι «άνδρες» οι αστυνομικοί της Αθήνας, οι οποίοι, με πρόσχημα την εξακρίβωση στοιχείων, χρησιμοποίησαν βία για να ξεβρακώσουν, εν μέση οδώ και σε δημόσια θέα, ανύποπτους κι αθώους νεαρούς; Σε τι διαφέρουν αυτοί οι «άνδρες» από τους ανώμαλους βιαστές, που εκμεταλλεύονται την αδυναμία των θυμάτων τους για να ικανοποιήσουν το σεξουαλικό κόμπλεξ τους; Χειρότεροι είναι, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι βιαστές δρουν παρανόμως, «ρισκάροντας» την τιμωρία τους, ενώ αυτοί «δουλεύουν» νομίμως, έχοντας εξασφαλίσει την ατιμωρησία τους.

Κι όσοι, μεν, έχουν κάποιες ηθικές αντιστάσεις και διαθέτουν «κουκούτσι» μυαλό, δε μεταφέρουν στην πράξη το κήρυγμα, που λέει: «Να είστε σκληροί, αδίστακτοι κι ανελέητοι τιμωροί όσων αρνούνται να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις». Υπάρχουν, όμως, άλλοι - ελπίζω να είναι ελάχιστοι, αν και τα κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας πληθαίνουν - που, φορώντας τη στολή, νομίζουν πως δικαιούνται να επιδεικνύουν αντικοινωνική συμπεριφορά και να μετατρέπονται σε «αλήτες του δρόμου». Αυτοί δε λέγονται «τσαμπουκάδες», αλλά «άνανδρα καθίκια»...

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, κάθε Ελληνας θεωρείται, εν δυνάμει, τρομοκράτης ή κακοποιός και, πάντως, «ύποπτος», οπότε και «αντιτρομοκρατικός» νόμος «χρειάζεται» - κι έγινε - και κάθε είδους αστυνομική αυθαιρεσία σε βάρος του πολίτη, «δικαιολογείται»...