Το χωράφι του είχε μετατραπεί σε λίμνη, η σπορά του είχε πνιγεί. Εισόδημα δεν περιμένει, τα έξοδα και ο κόπος μιας ολόκληρης χρονιάς, χαμένα. «Και τώρα τι θα κάνεις, πώς θα ζήσετε;», τον ρώτησε ο τηλερεπόρτερ. Το βλέμμα του Θεσσαλού αγρότη αγρίεψε. «Θα πάρω ένα νεροπίστολο και θα πάω να ληστέψω μια τράπεζα», φώναξε. Δε θα το κάνει - άνθρωπος που έμαθε να δουλεύει σκληρά για να ζει αξιοπρεπώς, πολύ δύσκολα θα φτάσει στην κλεψιά - αλλά δεν αναφέρθηκε τυχαία σε ληστεία τράπεζας ο ξωμάχος. Ξέρει κι αυτός, όπως όλοι οι Ελληνες, πως σήμερα μόνο στις τράπεζες μπορείς να βρεις λεφτά, καθώς εκεί έχει συγκεντρωθεί ο πλούτος που παράγεται στη χώρα μας. Μια μικρή ομάδα μεγαλοτραπεζιτών, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, κρατάει στα χέρια της την οικονομία της Ελλάδας, κανονίζοντας τη ζωή των Ελλήνων.

Το δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία: Κάθε μέρα που περνάει, οι πέντε μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι - Εθνική, Alpha Bank, Eurobank, Εμπορική, Πειραιώς - κερδίζουν, μόνον από τόκους, 3,6 δισεκατομμύρια δραχμές! Ετσι, μόνο στη διάρκεια του α` τριμήνου του 2003, τα κέρδη από τόκους των συγκεκριμένων τραπεζών φτάνουν στο ιλιγγιώδες ποσόν των 330 δισεκατομμυρίων δραχμών!!! Και, φυσικά, δεν κερδίζουν μόνον από τους τόκους, αλλά κι από χίλιες δυο άλλες κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Κανείς δεν μπορεί να παρακολουθήσει το τι σκαρφίζονται οι τραπεζίτες, προκειμένου ν' αυξήσουν τα κέρδη τους. Δεν περνάει μέρα που να μην «προσφέρουν» κάποιο «νέο προϊόν», θέλοντας να μπλέξουν κι άλλους πελάτες «στον ιστό της αράχνης». Γι' αυτούς, η κλεψιά εξελίχτηκε σε επιστήμη, η απατεωνιά σε βίωμα, η αυθαιρεσία σε «δικαίωμα», ο εκβιασμός σε καθημερινή πρακτική.

Τις τράπεζες, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, τις «χρηματοδοτούν», κατά το πλείστον, άνθρωποι φτωχοί και, πάντως, οικονομικά αδύναμοι. Γιατί αυτοί έχουν ανάγκη να δανειστούν - οι πλουτοκράτες δανείζουν τις τράπεζες, δε δανείζονται απ' αυτές - για ν' αντεπεξέλθουν στις καθημερινές δυσκολίες της ζωής κι αναγκάζονται να πληρώνουν τους υπέρογκους τόκους και τα εξολοθρευτικά πανωτόκια. Οι τραπεζίτες, λοιπόν, κλέβουν από τον εργάτη που δανείζεται για να χτίσει ένα σπιτάκι, τον αγρότη που παίρνει καλλιεργητικό για να μείνει στο χωράφι, τον επαγγελματοβιοτέχνη που χρεώνεται για ν' αποφύγει το «λουκέτο», τον φοιτητή που καταφεύγει στο καταναλωτικό για να καλύψει τις ανάγκες σπουδών. Κλέβουν συνεχώς, χωρίς να χορταίνουν ποτέ, χωρίς να λυπούνται κανένα, χωρίς να φοβούνται τίποτα.

Τα λεφτά, λοιπόν, του ελληνικού λαού μαζεύτηκαν στις τράπεζες. Δεν είναι, βεβαίως, κάτι πρωτόγνωρο - ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συγκέντρωση κεφαλαίου - αλλά, στις μέρες μας, η τραπεζική ληστεία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις κι οδηγεί σε τραγικές καταστάσεις. Φυσικά, δεν είναι λύση οι ληστευθέντες να ληστέψουν τους ληστές. Κι επειδή, όσο υπάρχει και λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα, ουδείς μπορεί ν' αφαιρέσει από τους τραπεζίτες τη δυνατότητα να κλέβουν το λαό, η λύση είναι μία: Ν' αναπτυχθεί το λαϊκό κίνημα και στην πορεία να καταστεί ικανό ν' ανατρέψει τον καπιταλισμό και να εγκαθιδρύσει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα - σοσιαλιστικό το λέμε εμείς - στο οποίο οι τραπεζίτες θα είναι άνεργοι και φτωχοί...