Θρίαμβος!.. Χαρείτε Ελληνίδες και Ελληνες και πανηγυρίστε την ανεπανάληπτη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας. Δοξάστε τον Γιωργάκη «μας», το άξιο τέκνο της Ελλάδας, που κατόρθωσε το ακατόρθωτο... Με την ασύγκριτη πολιτική του δεινότητα, κατάφερε τους 190 εκπροσώπους των κρατών - μελών, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, να υπογράψουν την ολυμπιακή εκεχειρία, για το σταμάτημα κάθε εχθροπραξίας, από τις 13 έως τις 28 Αυγούστου του 2004, τις μέρες, δηλαδή, που θα γίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Χάρη σ' αυτήν την ...ιστορική απόφαση, η ταλαίπωρη ανθρωπότητα θα ζήσει, επιτέλους, ένα δεκαπενθήμερο αδιατάρακτης ειρήνης και ομαλότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Για το ...πρωτοφανές αυτό επίτευγμα, όλοι οι «εταίροι» της μεγάλης οικογένειας των Ηνωμένων Εθνών, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και ο κύριος Ρονγκ, της Ολυμπιακής Επιτροπής, συνεχάρησαν τον «δικό μας» Γιωργάκη για τη «φαεινή» ιδέα του.

Γενικά, δεν είμαι λάτρης της χυδαιολογίας και αποφεύγω όσο μπορώ τις «χοντρές» εκφράσεις. Αλλά, όταν άκουσα τον Ελληνα υπουργό των Εξωτερικών να ανακοινώνει με περισσή αυταρέσκεια και κομπορρημοσύνη το ...μεγάλο γεγονός, που αποτελεί, λέει, για τη χώρα μας πολιτική επιτυχία πρώτου μεγέθους, μου ήρθε στη γλώσσα, αυθόρμητα, η γνωστή λαϊκή φράση, που, στην προκειμένη περίπτωση, ταιριάζει «γάντι»: «Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι»!..

Αλήθεια, τι το μεγαλειώδες και συνταρακτικό συνετελέσθη στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, ώστε να κάνει τον υπουργό «μας» να ...κολυμπάει σε πελάγη ευτυχίας και εθνικής υπερηφάνειας; Τι το «συγκλονιστικό» θα έχει πετύχει ο παράλυτος ΟΗΕ, αν τα ανθρωποφάγα θηρία του ιμπεριαλισμού δεχτούν να σταματήσουν για 15 μέρες το μακάβριο «φαγοπότι» τους; Θα είναι, δηλαδή, δύσκολο για τους αποκτηνωμένους «Ράμπο» του ανεγκέφαλου Μπους και του χαζοχαρούμενου Μπλερ, μετά από μια ασήμαντη ανάπαυλα δύο βδομάδων, να ριχτούν με ...μεγαλύτερη όρεξη στην ανυπεράσπιστη λεία τους, και να σκοτώσουν διπλάσιο και τριπλάσιο αριθμό Ιρακινών ή άλλης εθνικότητας πολιτών, σε σχέση με αυτούς που γλίτωσαν από τα νύχια τους, λόγω του δεκαπενθημέρου της εκεχειρίας, για να καλύψουν έτσι με το παραπάνω το «πλάνο» τους; Θα εμποδίσει, μήπως, το «Ολυμπιακό Πνεύμα» τους νεοφασίστες της Παγκόσμιας Συμμορίας του Εγκλήματος να συνεχίσουν να ανάβουν, τη μια μετά την άλλη, τις φωτιές του πολέμου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου;

Ας αφήσουν, λοιπόν, τις φανφάρες και τα φτηνά πυροτεχνήματα οι άθλιοι και ελεεινοί υποκριτές του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Με «φιλειρηνικά» καθρεφτάκια και πολύχρωμες χάντρες, δεν ξεγελιούνται πια οι λαοί της Γης. Η παγκόσμια κατακραυγή για τα ανόσια «έργα» τους έχει περισσέψει. Η λαϊκή οργή και η αγανάκτηση, που κατεβάζει κάθε μέρα στους δρόμους τα εκατομμύρια των ανέργων και των πεινασμένων, θα γίνει στο τέλος η καταλύτρα φωτιά που θα τους κάψει. Το άγιο μίσος των αδικημένων, «σαν πετροκάρβουνο αναμμένο/ τους καίει βαθιά τα φυλλοκάρδια/ και με τίποτα δε σβήνει./ Θολό ποτάμι η οργή τους κατεβαίνει/ κι όποιος βρεθεί στο δρόμο του/ ληστής, φονιάς ή δολοφόνος/ ουαί και αλίμονό του!».