Πεθαίνοντας στη Μαδρίτη | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πεθαίνοντας στη Μαδρίτη

Να κάνω μόνο κουράγιο μια φορά. Θέλω να σου μιλήσω για ένα παλικάρι. Ζεστό σαν λάβα. Γιομάτο νιάτα, γιομάτο πνεύμα, γιομάτο ορμή. Από τη λιόλουστη Ανδαλουσία. Από τους κήπους της Αλάμπρα, την πανέμορφη Γρανάδα. Μέσα από τη μαυριτάνικη κόκκινη σκόνη. Θέλω να σου μιλήσω για τον ποιητή, τον ποιητή που σκότωσαν οι φασίστες (εκτός από τον Λόρκα το '36, σκότωσαν και τον Αντόνιο Ματσάδο το '39, μαζί με τη μητέρα του και τον αδελφό του Χοσέ).

Οταν σκοτώνεται ένας ποιητής, είναι σαν να εξοντώνεται ο σπόρος μιας ολόκληρης γενιάς. Οταν σκοτώνεται ένας ποιητής, ο κόσμος όλος κάνει βήματα πίσω.

Ο θάνατος με παραμονεύει./ Αχ πριν να φτάσω στην Γκόρντοβα./

Γκόρντοβα... μακρινή και μόνη./

Να κάνω κουράγιο μια φορά να σου μιλήσω για τους εμπόρους του πολέμου, για συμφέροντα και δολοπλοκίες, για συσκευασμένες αφορμές κι αιτίες. Πρέπει να καταλάβεις Αδελφέ. Γιατί; Γιατί πορευόμαστε το δρόμο αυτό;

Ο ποιητής δε ζει πια. Ο ποιητής είναι μια αγκαλιά ξερά λουλούδια. Ο ποιητής είναι μια μακρινή φωνή πίσω από τα βουνά. Πόσοι και πόσοι δημοκράτες, πόσοι και πόσοι αντιφασίστες απ' όλον τον κόσμο, δεν πολέμησαν, δεν αγωνίστηκαν και δεν πέθαναν τότε στους δρόμους της Μαδρίτης με το τραγούδι στο στόμα, μόνο για την Ιδέα, μόνο για τη Δημοκρατία, για το Δίκιο των εργαζομένων και του λαού, πριν οι ορδές του Φράνκο και οι πεμπτοφαλαγγίτες του Σάντσεφ Μάθας, υποστηριζόμενοι από τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ, καταλύσουν τη Δημοκρατία μακελεύοντας ολόκληρη την Ισπανία! Ωω, και τι αβροφροσύνη εκ μέρους των νικητών να κάνουν ένα κοινό μνημείο για όλους τους πεσόντες του Εμφυλίου έξω από το Τολέδο..!

Και να πάλι, ύστερα από τόσα χρόνια, το επίκεντρο του κόσμου ξαναγίνεται η Μαδρίτη. Και πάλι, ύστερα από τόσα χρόνια, ο θάνατος, ζωσμένος εκρηκτικά, ενθρονίζεται στα βαγόνια κάποιων τρένων, την ώρα που έμπαιναν στο σταθμό, πίνοντας αίμα αθώων πολιτών.

Ποιος είναι ο ένοχος; Ποιος είναι ο φταίχτης; Ποιος έχει κέρδος ή συμφέρον από την αιματοχυσία; Ποιοι δημιουργούν, προκαλούν και επιβάλλουν βία και ποιοι αντιπληρώνοντας δέχονται βία; Οι «προστάτες», αφού την προκαλούν, αυτοκαλούνται ύστερα να την αποτρέψουν. Αυτό είναι αντιφατικό, ολέθριο, παράλογο και επικίνδυνο.

Ποιοι άλλοι, απ' αυτούς που μιλάνε για Ειρήνη, Δημοκρατία, Ασφάλεια και Ανθρώπινα Δικαιώματα και μετά απεργάζονται την υποδούλωση και την εκμετάλλευση των λαών, του φυσικού τους πλούτου και βάζουν τροχοπέδη στην οικονομική τους ανάπτυξη; Ποιοι χειραγωγούν τις εξελίξεις και να, πάλι, έντρομη και παγιδευμένη, η κοινή γνώμη γίνεται ανίσχυρο κλοτσοσκούφι στα χέρια τους; Αν οι λαοί φοβηθούν και σκύψουν το κεφάλι, υποτάσσονται πιο εύκολα στις ορέξεις τους.

Μια τέτοια επιχείρηση τρομοφοβίας και τρομοεκβιασμού των λαών ξεδιπλώνεται σήμερα σε όλη την Ευρώπη. Το ίδιο γίνεται και στη χώρα μας. Με πρόσχημα την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στην Ισπανία, προσκάλεσαν το ΝΑΤΟ για να περιορίσουν την εθνική μας κυριαρχία και τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Θα τους το επιτρέψουμε;

No passaran. No passaran!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ