Μέσα στις πολλές «ελεύθερες μέρες» αποκτήσαμε και την Παγκόσμια Μέρα της «Ελευθερίας του Τύπου». Κατά τη διάρκεια του γιορτασμού συζητήθηκε και ζητήθηκε ως αίτημα η περισσότερη ελευθερία έκφρασης... Αν και στην πατρίδα μας είναι «κατοχυρωμένη συνταγματικά» η πλήρης «ελευθερία» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, στα πλαίσια του αστικού καθεστώτος, ωστόσο δοκιμάζεται βιαίως απ' τις συμφεροντολογικές μεθοδεύσεις των εξουσιαστών-διαπλεκομένων. Αυτών που συγκροτούν την κυριαρχία, τον έλεγχο του δικομματικού συστήματος. Αυτών που είναι «ταγμένοι» να την «περιφρουρούν». Κυρίως να την «εξασφαλίζουν», σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του δομημένου καπιταλιστικού συστήματος. Το σύστημα της αδικίας και της ανισότητας είναι ασύδοτο και προκλητικό σ' όλους τους τομείς. Η «ελευθερία» και η «υπευθυνότητα» στα ΜΜΕ γίνονται όρος του αγοραίου, χυδαίου γιατί «πουλάει» τηλεθέαση, φέρνει διαφημίσεις, κέρδη.

Η αδίστακτη προβολή της χυδαιότητας, η εμπορευματοποίηση του σώματος και η υποτίμηση του ανθρώπου έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής. Η «αισθητική τους» δεν είναι το «γυμνό σώμα», αλλά οι απογυμνωμένες ιδέες, οι άδειες από οράματα, «φαιές εικόνες» της διάλυσης, της εμφυτευμένης στα μυαλά των τηλεθεατών, η βλακεία. Η εκμετάλλευση του γυμνού, της τσόντας, «πουλάει» γι' αυτούς. Η σεμνότητα και η τρυφερότητα δεν ανήκουν ιστορικά στους στόχους της «νέας τάξης», αλλά ανήκουν η βίαιη σκέψη, ο πόλεμος, το αίμα, η φρίκη, ο θάνατος. Αυτά τα ανθρώπινα κορμιά παγκοσμίως είναι που έχουν εκτεθεί στα αδιάκριτα βλέμματα του «Μεγάλου αδελφού»! Αποτελούν αντικείμενα εκμετάλλευσης διαρκώς, στον βίαιο κόσμο της διευρυνόμενης καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η βίαιη εκμετάλλευση του ανθρώπινου σώματος δεν έχει καμιά σχέση με την ευαισθησία, με το θερμοκήπιο της αλληλεγγύης, ούτε με το συλλογικό κοινωνικό κέρδος, αλλά με την ιδιοτέλεια.

Κι από κοντά, η παγκόσμια «βιομηχανία της ομορφιάς», με τζίρο 180 δισεκατομμύρια δολάρια. Θυμίζει τις μεσαιωνικές αριστοκράτισσες που κατάπιναν αρσενικό και πασαλείβονταν με αίμα νυχτερίδας για να κάνουν επιδερμίδα! Τις Αμερικανίδες του 18ου αιώνα, που χρησιμοποιούσαν ούρα αγοριών, για να βγάλουν τις φακίδες! Τις βικτοριανές κυράδες, που αφαιρούσαν τα πλευρά τους για να κάνουν ωραία μέση!!! Αυτή η βιομηχανία της ομορφιάς είναι «ικανή» να αλλάξει το «πρόσωπο» ενός ανθρώπου! Δεν έχει καμία σχέση με το αληθινό πρόσωπο της αλληλεγγύης, του ανθρωπισμού, γιατί υπηρετεί το κέρδος, την αυταπάτη: «Αρώματα», μπογιές, ψεύτικα δόντια (σκληρά του κεφαλαίου), τρίχες και μπανέλες... Ολα είναι ψεύτικα, ανόητα. Θυμίζουν την Αγγλία του 18ου αιώνα. Η ομορφιά που παράγεται απ' την αλληλεγγύη είναι ικανή να θεραπεύσει όλες τις «ατέλειες» ενός προσώπου, μιας κοινωνίας. Μπορούμε να αναπτύξουμε μια αισθητική που να αγγίζει όχι μόνο τις «Καρυάτιδες» της ομορφιάς, αλλά όλους μας. Να χειριστούμε με φροντίδα, προσοχή, σαν να είναι ένα αδύνατο δεντράκι, και τον πιο «άσχημο Κουασιμόδο», ακόμη και τον «Ανθρωπο Ελέφαντα». Να τους εντάξουμε όλους στην «Αυλή των θαυμάτων». Οχι στο βίαιο φασισμό της «ομορφιάς», που διαρκώς απορρίπτει. Στέλνοντας στον Καιάδα όσους δεν είναι «όμορφοι», δηλαδή ενταγμένοι στο σύστημα αισθητικής του ισχυρού. Στον αντίποδα υπάρχει ο Ανθρωπος, η ματιά, το συναίσθημα, το δάκρυ: «Η άνοιξη είναι υπόθεση όλων μας. / Και αν δεν έρθει θα 'χω την παρηγοριά / το δροσερό σου φιλί και τη σεμνή σιλουέτα σου» (Θ. Ασίκης).