Αλήθεια, αναρωτιέμαι, προεισέπραξαν τα 30 αργύρια, ή θα τους τα δώσουν όταν τελειώσει η δουλιά, για να αγοράσουν σκοινί και σαπούνι; Γιατί, όπως λέει και ο λαός, την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς...

Και η παράσταση αρχίζει... Μια παράσταση για γερά νεύρα και με αναμενόμενα αποτελέσματα για όσους δε θέλουν να τρέφουν αυταπάτες...

Και εντός ΕΕ, όμως, δεν είναι λίγοι οι οπαδοί της Υψηλής Πύλης. Με τη Βρετανία να κρατά τη σημαία της ένταξης της Τουρκίας, υπάρχουν και άλλοι, που, ανάλογα με την κατεύθυνση που τους υπαγορεύει κατά καιρούς η πυξίδα των συμφερόντων τους, διαμορφώνουν και την ανάλογη θέση...

Η πλευρά Ερντογάν ανησυχεί για το αν θα κερδίσει το στοίχημα της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες, για να μη βρει απέναντί της το κεμαλικό καθεστώς... Η τουρκική αντιπολίτευση εντείνει τις πιέσεις, για παγίωση των τουρκικών θέσεων και καμία οπισθοχώρηση από αυτές... Η Ελλάδα βάζει τα δυνατά της (στην κάθε είδους υποταγή), για να δείξει καλό πρόσωπο στους εταίρους... Η Κύπρος προσφέρει στρατιωτική βάση στη θεά Ευρώπη για να την εξευμενίσει... Και οι γκουρού της ΕΕ κάνουν παιχνίδι στις πλάτες των λαών, χρησιμοποιώντας τις τύχες και την ιστορία τους, με βάση τα οικονομικά τους συμφέροντα και «την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, που επιτυγχάνεται με τη διεύρυνση της αγοράς»... Για όσους, λοιπόν, δεν κατάλαβαν και θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς τους «ισότιμους πολίτες», προκύπτει το συμπέρασμα, όπως ειπώθηκε από Ελληνα πολιτικό, ότι «η Τουρκία οφείλει να κατανοήσει ότι δεν είναι πλέον σε θέση να θέτει όρους, αλλά να υπακούει στις υποδείξεις της ΕΕ», και αυτό δεν ισχύει μόνο για την αρτηριοσκληρωτική Αγκυρα, αλλά και για όλα τα «παιδιά» της ΕΕ.