Για τον σύντροφο Θοδωρή μιλάω. Πρόκειται για τον Θοδωρή Κοΐνη. Εγώ θα τον αναφέρω με το μικρό του όνομα. Ετσι τον ήξερα, έτσι τον έζησα, έτσι με ενέπνεε. Ενα ρέκβιεμ, μια επιμνημόσυνη δέηση για τον Ανθρωπο. Γλυκύτατος, ήρεμος, σεμνός, τρυφερός, με φωνή που μόλις ακουγόταν μα παλλόταν από το πάθος και τη συγκίνηση. Η ζεστασιά που ανέδιδε, αφαιρούσε όλα τα περιττά στοιχεία κι έμενε το χρυσάφι της καρδιάς του ατόφιο. Το δυστύχημα είναι πως όλα γύρω μας σιγά σιγά ερημώνουν και δύουν οι σοφότεροι στην κόκκινη αγκαλιά του ήλιου, πίσω από το Παλαμήδι και το Μπούρτζι.

Η ΚΟΒ των Λογοτεχνών έχασε έναν ακόμη δικό της άνθρωπο. Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών έγινε ακόμη πιο φτωχή. Από τα Ελληνικά Γράμματα, από την ελληνική προοδευτική διανόηση έσπασε ένα ακόμη χλωρό κλαδί. Ενα κλαδί γιομάτο χυμούς κι ενέργεια. Ενα κλαδί που έτρεφε ανθούς και έδενε καρπούς.

Μια εκπομπή με μεγάλη απήχηση και ακροαματικότητα. Συντόνιζε και παρουσίαζε ο Δημήτρης Χαλιβελάκης, πάνω σε κείμενα του Θοδωρή Κοΐνη. Εκατοντάδες αντιστασιακοί αγωνιστές, άνθρωποι των Γραμμάτων, επιστήμονες και πολιτικοί πρόσφυγες πέρασαν απ' αυτή την εκπομπή. Κράτησε πάνω από τρία χρόνια και ήταν από τις ωραιότερες σελίδες του σταθμού. Ακούσματα αντιστασιακής ποίησης και τραγούδια, ένας ιστορικός θησαυρός, ακούστηκαν για πρώτη φορά από τα μικρόφωνα του «902». Θεματικές ενότητες: Αναμνήσεις και χρονικά, στρατόπεδα συγκέντρωσης Γιούρα και Μακρονήσια, με τη δική του φροντίδα στο περιοδικό και την εφημερίδα της Εθνικής Αντίστασης.

Η επαφή και συνεργασία μας, με διάφορες εκδηλώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων και ποιητών (Ο δεκάλογος του ΕΠΟΝίτη, ο Ηρωικός ποιητής Κ. Γιαννόπουλος, ο Κ. Καλατζής (Θεσσαλός) κ.ά.), συνεχίστηκε μέσα από την ΠΕΑΦΕ και την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών.

Χρέος τιμής. Ηταν για μένα ένας δάσκαλος, ένας φίλος αγαπητός, ένας σύντροφος... Θα σε θυμόμαστε για πάντα, εκεί που πας στο μακρινό σου ταξίδι. Να 'ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει...