Οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που όλο και περισσότερο υποφέρουν από τις συνέπειες της σκληρής ταξικής πολιτικής, την οποία με ταξική συνέπεια εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται στο στόχαστρο όχι μόνο αυτής της πολιτικής, αλλά και της προπαγάνδας που τη συνοδεύει. Αμεσος αλλά και απώτερος στόχος των κέντρων εξουσίας της πλουτοκρατίας είναι από τη μια η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και από την άλλη η εξασφάλιση για το παρόν αλλά και για το μέλλον, ότι αυτή η πολιτική θα γίνεται αποδεκτή από τα λαϊκά στρώματα και ότι δε θα μπουν σε διαδικασία αμφισβήτησης και ανατροπής της.

Καθημερινός λοιπόν και χωρίς ανάπαυλα, είναι ο βομβαρδισμός του λαού με νέα μέτρα, όπως η νέα φορολογική καταιγίδα, η κατεδάφιση των όποιων κατακτήσεων έχουν απομείνει στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, η πλήρης εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας κλπ. Η πολιτική αυτή συνοδεύεται και από ένα πλέγμα προπαγάνδας με κύριο χαρακτηριστικό την πολιτική υποκρισία, τον αποπροσανατολισμό, βασικά εργαλεία εξαπάτησης του λαού.

Την ίδια ώρα δίνουν και παίρνουν σενάρια για τις πολιτικές εξελίξεις, που κοινός παρονομαστής τους είναι, όχι ασφαλώς η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, που με κάθε ευκαιρία καταγράφεται από τα διάφορα «γκάλοπ», αλλά η διαχείρισή της και τελικά η χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων. Στα πλαίσια αυτά κινούνται οι διάφορες ψευδεπίγραφες «εναλλακτικές» λύσεις που φιγουράρουν το ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ, στιγματισμένο από την ανυποληψία της πολιτικής που επί τόσα χρόνια εφάρμοσε, επιβεβαιώνει αυτό που είναι και επί της ουσίας ταυτίζεται με την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Ετσι υπερθεματίζει σε παροχές πτωχοκομείου για το λαό, κλείνοντας μαζί το μάτι στο κεφάλαιο. Υποστηρίζει τα κυβερνητικά μέτρα που ευνοούν την κερδοφορία του, όπως η σταδιακή μείωση της φορολογίας στα επίσημα κέρδη από 25% σε 20%. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βομβαρδίζει το λαό με διαχειριστικές αυταπάτες και επικεντρώνει στα περί «ανίκανης» κυβέρνησης, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα ιερά και τα όσια του συστήματος προκειμένου να διεκδικήσει μια θέση στη διαχείρισή του. Στήνουν παγίδες εναλλαγής κομμάτων στην αστική διακυβέρνηση για να αντιμετωπιστούν οι κραδασμοί στο αστικό πολιτικό σύστημα προκειμένου να συνεχίζει να λειτουργεί απρόσκοπτα σε βάρος του λαού.

Η πορεία των πραγμάτων επιβεβαιώνει ότι τα χειρότερα έρχονται και ότι τα περιθώρια για αυταπάτες όλο και περισσότερο στενεύουν. Ο λαός πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να αντιπαρατεθεί με την κυρίαρχη πολιτική, να χειραφετηθεί απ' αυτήν. Διαδικασία που μαζί με τη μαζική συμμετοχή στην ταξική πάλη θα επισφραγίζεται με τη διεύρυνση της επιρροής του ΚΚΕ. Η πρότασή του για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική από την πλευρά των εργαζομένων εναλλακτική πρόταση. Οι λεγόμενες εναλλακτικές προτάσεις των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» είναι από τη σκοπιά της στρατηγικής της άρχουσας τάξης και δεν αφορούν τους εργαζόμενους.