Ενιαίος αγώνας | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ενιαίος αγώνας

Οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης και τα προπαγανδιστικά τους επιτελεία προσπαθούν να παρουσιάσουν το μαύρο ως άσπρο. Το τελευταίο διάστημα έχουν αναγκαστεί να στρέψουν τη συζήτηση σε δύο μέτωπα: Στο ότι τα αντεργατικά μέτρα είναι αναγκαία και έκτακτα και στο ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την έξοδο από την κρίση. Η ραχοκοκαλιά της προπαγάνδας τους, που πρέπει να αποκρουστεί αποφασιστικά από τους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είναι η εξής:

Λένε: «Τα μέτρα είναι αναγκαία για να σωθεί η χώρα. Τα μέτρα είναι έκτακτα».

Είναι ψέμα. Τα μέτρα είναι αναγκαία για να μπορέσουν οι καπιταλιστές να βγουν από την κρίση αλώβητοι. Τα μέτρα είναι προαποφασισμένα και απαντούν στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της αύξησης της κερδοφορίας του. Είναι στρατηγική του κεφαλαίου. Οπως προαποφασισμένο είναι να χτυπήσουν στο μέλλον ακόμα πιο άγρια το εργατικό λαϊκό εισόδημα, την Κοινωνική Ασφάλιση, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Λένε: «Δεν υπάρχουν λεφτά».

Τα κέρδη του κεφαλαίου - και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης - μαρτυρούν το αντίθετο. Πλούτος υπάρχει και είναι πολύ μεγάλος. Ομως, οι επιχειρηματίες, που έχουν αποθηκευμένα πολλά κεφάλαια και εμπορεύματα, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματα μπορούν να επενδυθούν και τα εμπορεύματα να πουληθούν όχι μόνο με το ίδιο κέρδος που είχαν πριν εκδηλωθεί η οικονομική κρίση, αλλά και παραπάνω.

Λένε: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για να βγούμε από το αδιέξοδο. Μόνο μέσα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος μπορούν να ξεπεραστούν τα προβλήματα».

Προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν. Πράγματι, ο καπιταλισμός δεν μπορεί στη συγκεκριμένη συγκυρία να ικανοποιήσει ούτε τις στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες. Η σαπίλα, ο παρασιτισμός και τα όριά του που εξαντλούνται, τον κάνουν πιο επιθετικό. Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Που έχει ως γνώμονα την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Τα εργοστάσια χωρίς τους εργάτες δεν μπορούν να δουλέψουν. Χωρίς τους βιομήχανους μπορούν. Και μάλιστα σε μια κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή, με εργατικό έλεγχο, μπορούν να παράγουν ακόμα περισσότερο κοινωνικό πλούτο και με υψηλή ποιότητα. Να φύγουν λοιπόν οι καπιταλιστές. Να μην είναι ιδιοκτησία τους τα εργοστάσια, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

Αντικειμενικά ο καπιταλισμός είναι ξεπερασμένος. Το δείχνουν η κρίση, η βαρβαρότητα κατά των εργατών, του λαού. Αντικειμενικά ο σοσιαλιστικός δρόμος ανάπτυξης έχει μπει στην ημερήσια διάταξη. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, μέσα από την πάλη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης σήμερα, πρέπει να βλέπουν μπροστά τους την ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι τη ζωή τους στα χέρια τους. Πρέπει, μέσα από το σημερινό αγώνα που κάνουν για να μειωθεί η εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές, να σχεδιάζουν τον αγώνα που θα έχει ως στόχο να απαλλαγούν πλήρως από αυτούς. Αυτή η πάλη πρέπει να δοθεί ενιαία από την εργατική τάξη, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές κατά κλάδο. Σε αυτή τη μάχη πρέπει να μπουν νέες δυνάμεις. Η ενότητα της τάξης που έχει στόχο, μαζί με τους συμμάχους της, να πάρει στα χέρια της την εξουσία είναι καθοριστικός παράγοντας. Αυτή η ενότητα μπορεί να χαράξει το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση.