Η τακτική της κυβέρνησης γύρω από το Ασφαλιστικό είναι δηλωτική του περιεχομένου της πολιτικής της: Το ψέμα, με το οποίο επιχείρησε αρχικά να «πλασάρει» τη στυγνότητά της, εναλλάσσεται πλέον με τον εμπαιγμό περί της δήθεν «υποχωρητικότητά της». Ο κ. Σημίτης και όλοι οι «στιγματισμένοι» υφιστάμενοί του (ας μην ξεχνάμε ότι τις αποφάσεις τις έλαβαν από κοινού όλα τα μέλη της Κυβερνητικής Επιτροπής και του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ) εμφανίστηκαν την περασμένη Πέμπτη, με εκείνη τη γνωστή «αποφασιστικότητα» του στιλ «και τώρα θα τα κάνουμε όλα Γης Μαδιάμ»! Φυσικά, τις προθέσεις τους τις ανακοίνωσαν με... χαμόγελο και με πλήθος διαβεβαιώσεων για την «κοινωνική ευαισθησία» τους...

Η συνέχεια αποκαλύπτεται εξόχως... ΠΑΣΟΚική: Με διαρροές και «διαρροούλες», με «μπιλιετάκια» και ακριτομυθίες προς τα ΜΜΕ, θέλουν τώρα - στο όνομα της παροχής... «διευκρινίσεων» περί των μέτρων, που σκοπίμως θέλησαν εξ αρχής να τα προφυλάξουν από τη λαϊκή οργή ντύνοντάς τα με την αχλή του δήθεν «αδιευκρίνιστου» - να παίξουν το χαρτί του «ελάτε να κουβεντιάσουμε και θα τα βρούμε». Στην ουσία, πρόκειται για πρόσκληση από ένα «δολοφόνο» προς τα υποψήφια θύματά του με αντικείμενο συζήτησης την ανεύρεση του πιο «ευχάριστου» τρόπου εκτέλεσης!

Κανείς δεν πρέπει να παγιδευτεί από την κυβερνητική τακτική. Μια τακτική που, πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σε ένα σημείο της είναι πραγματικά ειλικρινής: Θέλουν να τα κάνουν όλα Γης Μαδιάμ και το εννοούν. Το θέμα γι' αυτούς είναι το πώς θα καταφέρουν το στόχο τους. Γνωρίζουν ότι ο αντικοινωνικός παροξυσμός τούς αφορά και απειλεί όλους τους Ελληνες εργαζόμενους. Ξέρουν, επομένως, ότι σε μια ευθεία σύγκρουση με την κοινωνία θα ηττηθούν κατά κράτος. Γι' αυτό έχουν βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο για τη διάσπαση του λαϊκού κινήματος. Επιχειρούν να απομονώσουν λαϊκά στρώματα και να τα βγάλουν από τους δρόμους του αγώνα μέσα από τη χυδαία τακτική που διατείνεται: «Εσύ μη μιλάς, εσένα δε θα σε πειράξω»!

Με την παραπάνω μεθόδευση επιδιώκουν, όπως πριν χώριζαν τους αγρότες από τους εργάτες, ή τους μαθητές από τους εκπαιδευτικούς, να απομονώσουν τώρα τους οικοδόμους από τους εμποροϋπάλληλους και τους ναυτεργάτες από τους βιομηχανικούς εργάτες! Πασχίζουν να πείσουν, για παράδειγμα, ότι η εργαζόμενη μάνα δεν έχει λόγο να διαμαρτύρεται, αφού η ίδια (τάχα μου) δε θίγεται και παρά το γεγονός ότι το παιδί της θίγεται! Με δυο λόγια ακολουθούν τη γνωστή τακτική του βιομήχανου, που μοίραζε από ένα αυγό σε κάθε εργάτη, αλλά κρυφά από τους άλλους εργάτες, και μετά άρχιζε να ουρλιάζει «εσύ που έφαγες το αυγό τεμπελιάζεις»...

Τα μέτρα της κυβέρνησης, όσο κι αν η προπαγάνδα του Μαξίμου ξεπεράσει κάθε όριο γκεμπελισμού, είναι πασίδηλο ότι δεν κάνουν καμία εξαίρεση: Πλήττουν το ίδιο βάναυσα όλες τις γενιές, όλα τα επαγγέλματα, ολόκληρη την κοινωνία. Ενα τέτοιο ενιαίο αντιδραστικό μέτωπο, μια τέτοια ενιαία επίθεση δεν μπορεί παρά να βρει απέναντί της την ενιαία πάλη του λαού. Η καρατόμηση των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων αφορά τους πάντες. Δεν υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο χαμένοι. Εφόσον αυτά τα μέτρα περάσουν είναι όλοι χαμένοι από χέρι. Είναι χαμένοι και στο διηνεκές. Εδώ πια η μάχη που άρχισε δεν μπορεί να διέπεται παρά μόνο από μια αρχή: «Ολοι για έναν και ένας για όλους»!