Οταν η κυβέρνηση προχωρούσε στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, ουσιαστικά ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση για τον οριστικό θάνατο απ' αυτό που έχει απομείνει και λέγεται ακόμα περιβάλλον. Το Σύνταγμα του αστικού κράτους αυτής της χώρας έπρεπε να προσαρμοστεί στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις σύγχρονες ανάγκες ενός καπιταλιστικού κράτους που οι ίδιες του οι αντιθέσεις επιτάσσουν την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Λίγους μήνες αργότερα η κυβέρνηση έρχεται πλέον να προσαρμόσει τη νομοθεσία της στο νέο Συνταγματικό Χάρτη. Δε θα ήταν υπερβολή, αν έλεγε κανείς ότι με το νομοσχέδιο που παρουσίασε προχτές ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης (έχοντας δίπλα του τον επί χρόνια πρόεδρο της... οικολογικής οργάνωσης «Γκρίνπις» και νυν υφυπουργό ΠΕΧΩΔΕ Ηλ. Ευθυμιόπουλο), καταρρέουν ακόμα και τα τελευταία προσχήματα σε ό,τι αφορά την προστασία του περιβάλλοντος.

Και ας μην ξεχνάμε ότι εκτός από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο πριν από μερικές μέρες παρουσιάστηκε το νέο Ολυμπιακό νομοσχέδιο, που επιτρέπει τη λειτουργία λατομείων σε δάση και δασικές εκτάσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Επίσης, τον περασμένο Ιούνη δόθηκε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ για το Χωροταξικό Σχεδιασμό, με το οποίο γίνεται η τελική προσπάθεια, μέσω της τακτοποίησης του «χώρου», να μετατραπεί η χώρα σε ένα διαμετακομιστικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και παράλληλα ένα κέντρο υπηρεσιών που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Ο νόμος - πλαίσιο για την προστασία του περιβάλλοντος, ο 1650, που ψηφίστηκε το 1986, καταργείται. Κι αν θεωρήσει κανείς ότι αυτός ο νόμος ήταν το φύλλο συκής της κυβέρνησης, τώρα βγαίνουν όλα στη φόρα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι για να κατασκευαστεί μια Μονάδα Τοξικών Αποβλήτων, μέχρι πρότινος, έπρεπε να τηρηθούν κάποια νομικά προσχήματα (προέγκριση χωροθέτησης, μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων), τώρα όλα μετατρέπονται σε ξέφραγο αμπέλι. Οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς είναι αυτονόητα απάνθρωποι, αφού ο ελεύθερος ανταγωνισμός επιβάλλει να μην υπάρχουν νομικά ταμπού στην αρένα του κέρδους.

Οι εκκρεμότητες που επιχειρεί να ρυθμίσει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο είναι πολλές. Μερικές από αυτές είναι η επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ, η κατασκευή Χώρου Υγειονομικής Ταφής στον Κουρουπητό, οι νέες επενδύσεις στον τομέα της Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας και πολλά άλλα. Θέματα που μέχρι τώρα είτε σκόνταφταν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και την ισχύουσα - εκ των πραγμάτων πιο αυστηρή - νομοθεσία, είτε στις κινητοποιήσεις κατοίκων, φορέων και συλλόγων.

Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ δεν πρέπει να «περάσει». Και αυτό εξαρτάται από τις αντιδράσεις όσων θίγονται από αυτό το νομοθετικό έκτρωμα. Μοναδική ελπίδα απέναντι σε όσους ονειρεύονται να πωλούν σε λίγα χρόνια στα σούπερ μάρκετ ακόμα και την ποσότητα του αέρα που είναι απαραίτητη για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι η λαϊκή αντίσταση. Το ζητούμενο είναι να διεκδικήσουμε αυτή την ελπίδα με τη ριζική ανατροπή αυτής της πολιτικής. Γιατί αυτό είναι που τελικά μετράει. Και όχι το χρώμα του φιόγκου που θα βάλουν οι κεφαλαιούχοι στο σταυρό που θα κουβαλάει η εργατική τάξη...