Τη γνωστή αντιδραστική θεωρία ότι τάχα «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό» - που έχουν επεξεργαστεί οι αστοί οικονομολόγοι και λανσάρουν οι υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου και τα κάθε είδους «παπαγαλάκια» των πολυεθνικών - θυμήθηκε προχτές ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Βιμ Ντούιζεμπεργκ. Πιστός θεματοφύλακας των αντιλαϊκών εισοδηματικών πολιτικών λιτότητας, ο πολύς κύριος Ντούιζεμπεργκ υπέδειξε στους κυβερνώντες των 15 χωρών-μελών της ΕΕ να μην επιτρέψουν μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις στους εργαζόμενους γιατί θα αναζωπυρωθεί ο πληθωρισμός! Την ίδια μέρα, και πριν μεταδοθούν από τα διεθνή πρακτορεία οι δηλώσεις του «υπερτραπεζίτη» της ΕΚΤ, ο υφυπουργός Οικονομίας, Γ. Φλωρίδης, γνωστοποιούσε την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης για το 2002, που προβλέπει ονομαστικές αυξήσεις μισθών 0,49 ευρώ τη μέρα... Περιορίζοντας τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων στο 2,5%-3% (δηλαδή, κάτω από τα όρια του πληθωρισμού), η κυβέρνηση Σημίτη έδινε το «σήμα» για ανάλογες μισθολογικές αυξήσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, επιβεβαίωνε ότι ξέρει να «αυτοπιέζεται» και να εφαρμόζει τις εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας που υπηρετούν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, πριν χρειαστεί να ασκηθούν πιέσεις από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, Ευρωπαίους και Ελληνες.

Η ιστορία έχει διαψεύσει όλους εκείνους που προβάλλουν θεωρίες του τύπου πως για όλα τα στραβά και ανάποδα «φταίνε» δήθεν οι μισθοί. Πώς είναι δυνατό να φταίνε για τον πληθωρισμό οι ισχνές ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων (στα τελευταία 12 χρόνια ήταν μονοψήφιος αριθμός και μικρότερες του πληθωρισμού), ενώ στην ίδια περίοδο τα ποσοστά αύξησης των κερδών και υπερκερδών των μονοπωλίων είναι τριψήφιος αριθμός και πάντως πολλαπλάσια των μισθολογικών αυξήσεων; Πώς είναι δυνατό να ρίχνουν στους μισθούς το ανάθεμα για τα υψηλά κρατικά ελλείμματα, όταν το επίσημο κόστος από τις αυξήσεις των αποδοχών και συντάξεων του δημοσίου για το 2002 (υπολογίζεται σε 160 δισ. δραχμές) είναι μικρότερο από τα περίπου 170 δισ. δραχμές, που αποφάσισε να χαρίζει κάθε χρόνο η κυβέρνηση στο μεγάλο κεφάλαιο από τα ταμεία του κράτους, μόνο με τη ρύθμιση που αφορά στην κατάργηση του χαρτοσήμου από τις συμβάσεις;

Οταν οι κυβερνώντες εμμένουν στην εφαρμογή αντιλαϊκών οικονομικών πολιτικών για τα πλατιά λαϊκά στρώματα - με διάφορα προσχήματα και επιχειρήματα. Οταν οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ πασχίζουν να αποδείξουν ότι μπορούν να εφαρμόζουν τις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές πολύ καλύτερα από τη συντηρητική ΝΔ. Οταν οι κυβερνώντες ευλογούν την κερδοσκοπική ασυδοσία των μονοπωλίων και την ίδια ώρα, με τη στήριξη των κάθε είδους εκπροσώπων του κεφαλαίου, ετοιμάζονται να ανοίξουν νέα μέτωπα (Ασφαλιστικό κλπ.) ενάντια στα πλατιά λαϊκά στρώματα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες κλπ.). Τότε οι εργαζόμενοι και απόμαχοι της δουλιάς - που υφίστανται τις πολύχρονες και πολύμορφες συνέπειες των πολιτικών λιτότητας - έχουν και δικαίωμα και υποχρέωση να συγκροτήσουν το δικό τους μέτωπο πάλης και να διεκδικήσουν, μαζί με τους αγρότες, τους ΕΒΕ και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής.