Σηματοδοτεί κάτι ξεχωριστό η σημερινή πανεργατική απεργία. Είναι η τέταρτη κατά σειρά σύγκρουση που γίνεται με καθαρά ταξικούς όρους, μετά τις απεργίες στις 3 και στις 18 του Απρίλη και την Πρωτομαγιά. Δείχνει ότι σημαντικά - όλο και περισσότερα - τμήματα της εργατικής τάξης ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για έναν διαρκή αγώνα για ζητήματα εξαιρετικής σημασίας. Για την Ασφάλιση, το μεροκάματο, τις εργασιακές σχέσεις, το Φορολογικό και άλλα ακόμη. Για όλα αυτά που από την πλευρά της η ηγεσία της ΓΣΕΕ επιλέγει το δρόμο ενός στημένου «κοινωνικού διαλόγου», μέσα από τον οποίο διαρκώς οι εργαζόμενοι χάνουν. Από κινητοποίηση σε κινητοποίηση επαναβεβαιώνεται πως οι δυο κόσμοι, αυτός του κεφαλαίου και των υπηρετών του κι αυτός της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, βρίσκονται σε διαρκή ανειρήνευτη πάλη, που διεξάγεται με όλο και πιο οξυμένα χαρακτηριστικά.

Στον κόσμο του κεφαλαίου κυβέρνηση και ΣΕΒ επαναβεβαίωσαν χτες τον άρρηκτο δεσμό τους. Στην ετήσια Γενική Συνέλευση των βιομηχάνων, ο πρωθυπουργός κατέδειξε τους εκπροσώπους του κεφαλαίου ως καθοριστικούς παράγοντες της πορείας του τόπου. Ανέδειξε την «ανταγωνιστικότητα», τη λέξη-έννοια που παραπέμπει ευθέως στο στόχο για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, σε ρυθμιστή των εξελίξεων, κριτή των πολιτικών. Και σ' αυτό το στόχο υποτάσσεται η επιμονή της κυβέρνησης στην αντιασφαλιστική πολιτική της. Κάνει καθημερινά καθαρό ότι θα επιμείνει στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οτι θέτει στη διάθεση του κεφαλαίου νόμους και αστυνόμους, ρυθμίσεις, διατάξεις, υπηρεσίες. Εξάλλου, δεν είναι μόνη της σε αυτή την προσπάθεια. Η ΝΔ βοηθάει ζητώντας επίσπευση για το Ασφαλιστικό. Στα πλαίσια των αναγκών αυτού του κόσμου, από τη χτεσινή συνάντηση της ΓΣΕΕ με τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ αυτό που μένει είναι η διαβεβαίωση των εργατοπατέρων ότι θα παραμείνουν στο πλευρό της κυβέρνησης και της πολιτικής της, μέχρι το τέλος.

Το ποιο θα είναι αυτό το «τέλος», βέβαια, εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που παλεύουν σε αντίξοες συνθήκες για το μεροκάματο. Εξαρτάται από τον κόσμο της δουλιάς, που βρίσκεται μόνιμα στο στόχαστρο κυβέρνησης και κεφαλαίου. Που τον σέρνουν στα δικαστήρια, όπως τους ναυτεργάτες χτες, και κρίνουν τον αγώνα του για μια καλύτερη Ασφάλιση, για να πιάσει τόπο ο ιδρώτας, «παράνομο και καταχρηστικό»! Κι αυτό γίνεται σε μια στιγμή που η φράση «η Ασφάλιση στο απόσπασμα» δε μιλά για κάποιο αόριστο αύριο, αλλά περιγράφει μια άμεση πραγματικότητα. Με «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, που δεν επιτρέπουν να μαζευτούν τα ένσημα. Με ήδη αυξημένα τα όρια ηλικίας και τις συντάξεις λειψές. Με την Υγεία να στοιχίζει όλο και περισσότερα και να δίνει όλο και λιγότερα.

Μέρος, λοιπόν, αυτής της ανειρήνευτης πάλης η σημερινή απεργία καταγράφεται ήδη ως σημαντική σελίδα στην ιστορία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Κι έχουμε κάθε λόγο όλοι «του από δω κόσμου» να τη λαμπρύνουμε.